strona 4/4
Skalna formacja pod Malinowską Skałą ma nieregularny, podłużny kształt, znacznie bardziej odsłonięty od strony Skrzycznego, z charakterystyczną owalną niszą po stronie zielonego szlaku. Trudno oszacować dokładnie ze względu na formę wychodni jej wymiary, przyjmuje się że ma ona 13m długości, 5 szerokości (w najszerszym miejscu), oraz około 5m wysokości. Wychodnia od roku 1977 objęta się ochroną prawną jako pomnik przyrody nieożywionej. Obecnie Malinowska Skała oferuje niczym nie ograniczony zakres widoków, co znów jest następstwem obumierania lasów w tym rejonie Beskidów, w szczególności w obrębie Skrzycznego, Hali Skrzyczeńskiej, Małego Skrzycznego i opisanego już rejonu Baraniej Góry.
zdjęcia na górze po lewej i prawej – widok na wychodnię skalną która często jest utożsamiana z samym szczytem Malinowskiej Skały, na dole po lewej – warto podejść kilkadziesiąt metrów ze szczytu tej ostatniej do rzeczowych skałek (na dole po prawej), roztaczają się stamtąd piękne, obszerne panoramy.
Ze skałek rozpościera się wspaniała, o szerokim zakresie panorama, poczynając od kierunku z którego przyszliśmy zobaczymy, tu wspaniale prezentującą się Dolinę Zimnika, nad nią po prawej szczyt Ostre, Murońka, Magurka Radziechowska, Magurka Wiślańska, oraz oczywiście niedawno pokonany Gawlasi i Zielony Kopiec. Obracając się zgodnie z ruchem wskazówek zegara, dolinę Szczyrku, Malinów, pasmo Kotarza, Klimczok, potem rozległe partie szczytowe pomiędzy Malinowską Skałą, a Kopą Skrzyczeńską, dalej Małe Skrzyczne i Skrzyczne. Widok doprawdy wspaniały, wart każdego wysiłku, nie powinno więc nas dziwić że miejsce to bywa bardzo licznie odwiedzane. Sprzyjają temu również otwarte kilka lat temu wyciągi krzesełkowy na Zbójnicką Kopę, lub kolejka gondolowa na Halę Skrzyczeńską, obie należące do kompleksu Szczyrk Mountain Resort.
Imponujące panoramy ze skałek pod Malinowską Skałą wynagrodzą nam trud jaki włożyliśmy aby dotrzeć do tego pięknego miejsca z nawiązką…
Nasyciwszy oczy pięknymi panoramami, rozpoczynamy ostatni etap trasy, który sprowadzi nas do Szczyrku Solisko. W tym celu powracamy tą samą drogą na szczyt Malinowskiej Skały, następnie włączamy się w rozpoczynający się tam szlak czerwony, kierując się na Przełęcz Salmopolską. Szlak odbija lekko w prawo, trawersując masyw Malinowskiej Skały. Z miejsca tego można podziwiać kolejne piękne panoramy, w kierunku Zielonego Gronia, Gawlasi, oraz częściowo widocznego grzbietu Cieńków, w dole zaś Wisły, natomiast po prawej na pierwszym planie stożkowaty masyw Malinowa, za nim pasmo Beskidu Węgierskiego, tudzież Grabową, Kotarz, Beskid, aż po Klimczok.
Ruszając w dalszą drogę wracamy na szczyt Malinowskiej Skały, gdzie wybieramy szlak czerwony w kierunku Przełęczy Salmopolskiej. Szlak odbija lekko w prawo, trawersując masyw Malinowskiej Skały. Z miejsca tego można rozpościerają kolejne piękne panoramy, prezentujące się szczególnie urokliwie podczas zachodu słońca…
Niedługo potem szlak ostrzej zakręci w prawo intensywnie opadając. W tym miejscu widoki stopniowo ograniczy las świerkowy z domieszką drzew liściastych. Po kilku kolejnych minutach dotrzemy do krawędzi Przełęczy Pod Malinowem. Tu ponownie po lewej i prawej choć w zmiennym zakresie, ponad koronami młodników, oraz dorodniejszych drzew otworzą się przed nami malownicze widoki. Ze względu na liczne okresowe cieki wodne dość często zdarza się że teren szlaku i wokół niego jest podmokły, sama ścieżka nawet zalana, jeśli trafiliśmy tam właśnie w takim czasie pamiętajmy o zachowaniu ostrożności.
Przełęczy Pod Malinowem 1009 m n.p.m. – widok w kierunku masywu Malinowa (poza zdjęciem na górze po prawej), na górze jesienią, na dole po lewej zimą, a po prawej wiosną…
Wędrując cały czas zbliżamy się w kierunku masywu Malinowa. Kilkadziesiąt metrów dalej szlak znów zacznie opadać, kilkukrotnie zakręcając, by wkrótce wyprowadzić nas na śródleśną polanę. Znajdziemy tam choinkę szlaków. W miejscu natrafimy na szlak niebieski, ten sam który umożliwiał dotarcie tu z pominięciem Malinowskiej Skały. Podążając za nim w dół, w ciągu godziny 15 minut dotrzemy do Szczyrku Solisko.
Warto jednak wiedzieć że można też nadal podążać za znakami czerwonymi na Malinów, oraz dalej na Przełęcz Salmopolską, z której o ile nie trafimy na rzadkie, ale jednak kursujące, autobusy Komunikacji Beskidzkiej z przełęczy w kierunku Bielska-Białej, możemy zejść pieszo do Szczyrku Solisko żółtym szlakiem. Łączny czas przejścia opisanego wariantu (Malinów – Przełęcz Salmopolska – Szczyrk Solisko) jest porównywalny ze szlakiem niebieskim i wynosi według mapy około godziny 30 minut. Zaletą tego wariantu jest z pewnością znajdująca się w masywie Malinowa jaskinia Malinowska. Chcąc do niej dotrzeć, mniej więcej za połową podejścia pod Malinów odbijamy w lewo za wąską ścieżką, która doprowadzi nas do otworu wejściowego jaskini. Powinna tam się też znajdować stosowna tablica, acz bywa z tym różnie. Sama jaskinia od niedawna została oficjalnie udostępniona dla ruchu turystycznego, zamontowano w tym celu stałą drabinkę umożliwiającą zejście do jej pierwszego poziomu.
Istnieje również inna opcja dalszej wędrówki, zamiast schodzić bezpośrednio szlakiem niebieskim do Szczyrku Salmopol, możemy podążać nadal za szlakiem czerwonym w kierunku Malinowa i dalej na Przełęcz Salmopolską, skąd szlakiem żółtym możemy zejść do Szczyrku Solisko (takie wariant zejścia opisano «tutaj»). Na górze po prawej widok na podejście pod masyw Malinowa, dalej widok z niego w kierunku Wisły Malinki, oglądając się wstecz w stronę Przełęczy Pod Malinowem, oraz widok w kierunku pasma Skrzycznego.
Tu jednak, jako że powyższy wariant był opisany w kilku innych opisach tras na i z Malinowskiej Skały, skupimy się na wariancie zejścia szlakiem niebieskim. Jeśli jednak ktoś z was nie był jeszcze w Malinowskiej Jaskini, czy na Przełęczy Salmopolskiej, zachęcam do wybranie tego wariantu. Jego opis, jak i samej jaskini znajdziecie między innymi tym opisie szlaku: Twardorzeczka – Magurka Radziechowska – Magurka Wiślańska – Malinowska Skała – Malinów – Przełęcz Salmopolska – Szczyrk Solisko.
Po lewej otwór wejściowy do Jaskini Malinowskiej, w środku autor schodząc do jej wnętrza, oraz widok z dolnego poziomu na otwór wejściowy. Dawniej w jaskini nie było stałej drabinki, a zejście do dolnych poziomów wymagało liny zjazdowej, obecnie została ona przygotowana i udostępniona dla turystów.
Jeśli jednak zdecydowaliście się na szlak niebieski odbijamy w prawo rozpoczynając zejście w dół. Szlak ten jest stosunkowo nowy, powstał po otwarciu wyciągu ze Szczyrku Solisko Halę i Wierch Pośredni. Jako ciekawostkę dodam że wcześniej istniał zamiast tego inny szlak umożliwiający chyba najciekawszy wariant zejścia do Szczyrku Solisko. Zaczynał się on tuż za kulminacja Malinowa, znakowany na zielony, prowadził przez Polanę Pośrednie, gdzie obecnie znajduje się rozbudowana infrastruktura narciarska, należąca do Szczyrk Mountain Resort. Wiązała się z tym też pewna niesmaczna, acz niestety przewidywalna historia. W chwili gdy inwestor otrzymał pozwolenie na budowę, zamknięto szlak zielony. Oczywiście dodając informację sugerującą że ma to charakter wyłącznie tymczasowy – „do odwołania”. Owa tymczasowość trwała dłużej niż budowa ośrodka, a sam szlak jak było to do przewidzenia nigdy nie został już otwarty dla turystów, zamiast tego wytyczono nieporównywalny pod względem estetyki szlak niebieski, a sprawę „tymczasowego” zamknięcia zielonego zamieciono pod dywan. Szkoda, naprawdę szkoda że nie potrafiono pogodzić interesów inwestora z turystyką pieszą. Przyznam że nie jestem fanem szlaku który oddano turystom w miejsce tak pięknego. Chyba jedyną jego zaletą jest umożliwienie względnie szybkiego zejścia z gór.
Pewną ciekawostką jest że zanim wytyczono i otwarto szlak niebieski prowadzący przez Przełęcz Pod Malinowem do Szczyrku Solisko istniał inny szlak umożliwiający chyba najciekawszy wariant zejścia do tego ostatniego. Znakowany na zielono, zaczynał się tuż za kulminacją Malinowa (na górze po prawej – widok z podejścia pod Malinowów w stronę Malinowskiej Skały), prowadząc przez Polanę Pośrednie – widoczną po prawej w środkowym rzędzie, oraz na dole…
Skoro już sobie ponarzekałem, pora ruszać w dół. Szlak niebieski początkowo trawersuje zbocza Malinowskiej Skały, by po kilkudziesięciu metrach doprowadzić do miejsca gdzie nieco ukośnie biegnie leśny trakt gospodarczy. Tu uwaga! W miejscu tym łatwo o pomyłkę, gdy byłem tam po raz pierwszy nie znalazłem żadnego oznakowania wskazującego dalszy kierunek marszu. Należy tu zakręcić w lewo, za prowadząc lekko w górę droga, co może się wydawać nieintuicyjne, gdyż widać z tego miejsca dobrze że jeśli skręcimy w prawo trakt sprowadza po łuku do doliny, gdzie widać asfaltową drogę. Faktycznie jednak jak pisałem zakręcamy w lewo, rozpoczynając trawers masywu Malinowa.
Chwilę potem szlak wprowadza nas w mieszany, początkowo niski las. Trakt będzie się kilkukrotnie wznosił, by po około 25 minutach, prowadząc wysokim bukowym lasem, zacząć intensywnie opadać. Stopień nachylenia stoku w tym miejscu jest na tyle duży że czyni to zejście nader przykrym. Kilkanaście minut potem dotrzemy do granicy lasu, tam ścieżka odbija w prawo, wyprowadzając nas nieopodal gospodarstwa na asfaltową szosę. Dalej podążamy za nią, by wkrótce dotrzeć do krótkiego tunelu pod wyciągiem ze Szczyrku Solisko na Pośredni Groń. Przechodzimy przezeń, docierając do głównej szosy, tam zakręcamy w prawo i już trotuarem kierujemy się w dół, wkrótce docierając do rozległego placu manewrowego końcowego przystanku autobusowego, skąd jak już wiemy kursują liczne połączenia Komunikacji Beskidzkiej do miasta Bielska-Białej.
…szlak niebieski początkowo trawersuje zbocza Malinowskiej Skały, by po kilkudziesięciu metrach doprowadzić do miejsca gdzie nieco ukośnie biegnie leśny trakt gospodarczy. Tu uwaga! W miejscu tym zakręcamy w lewo (patrz zdjęcie po lewej). Po około godzinie od chwili startu z przełęczy szlak niebieski sprowadza nas nieopodal gospodarstwa na asfaltową szosę. Dalej podążamy za nią, by wkrótce dotrzeć do krótkiego tunelu pod wyciągiem ze Szczyrku Solisko na Pośredni Groń. Przechodzimy przezeń, docierając do głównej szosy, tam zakręcamy w prawo i już trotuarem kierujemy się w dół, wkrótce docierając do rozległego placu manewrowego końcowego przystanku autobusowego, skąd jak już wiemy kursują liczne połączenia Komunikacji Beskidzkiej do miasta Bielska-Białej.
Na koniec jeszcze jedna ciekawostka związana z możliwością szybkiego dotarcia na metę. Pamiętacie powyżej opisane miejsce gdzie szlak odbija w lewo, zamiast w prawo w stronę asfaltowej szosy? Jeśli się pomylicie nic złego się nie stanie. Nie zawracajcie już wówczas w górę, nie szukajcie ponownie szlaku, lecz podążajcie za szosą. Ważne abyście cały czas kierowali się w dół, nawigację ułatwia również potok Malinowski, którego koryto będziemy mieć cały czas po prawej stronie drogi, aż do mety. Długość tego wariantu zejścia wynosi około 3,9 km, wobec 3,8 km jakie mielibyśmy do przebycia szlakiem niebieskim.
Po lewej tunel pod dolną stacją wyciągu na Pośredni Groń, po prawej meta naszego wypadu – plac manewrowy przystanku Komunikacji Beskidzkiej w Szczyrku Solisko.
Jest to więc wartość w pełni porównywalna i pomimo że zejście dnem doliny prowadzi w większości asfaltową drogą w moim odczuciu jest ciekawsze, a na pewno łaskawsze dla naszych kolan oszczędzając nam katorżniczego zejścia po ostro opadającym trakcie. Wędrując szosą po kilkunastu minutach mniemy spore gospodarstwo, tam też przekraczamy szlaban ograniczający ruch na wcześniejszym odcinku drogi. Niedługo potem mijać będziemy kolejne prywatne budynki w tym liczne tu pensjonaty, by ostatecznie spotkać się ze szlakiem nieboskim, tuż przed opisanym już tunelem na dolnej stacji ośrodka narciarskiego. Po przejściu tego ostatniego, jak już wiecie, dotrzemy do głównej szosy, gdzie zakręcamy w prawo, by po krótkim marszu dotrzeć do placu manewrowego przystanku Komunikacji Beskidzkiej w Szczyrku Solisko.
Dostępność trasy:
Trasa dostępna przez cały rok, możliwa do pokonania w każdych warunkach pogodowych. W okresie zalegania pokrywy śnieżnej należy się jednak liczyć z tym że w znacznej części, szczególnie powyżej szczytu Cieńków Wyżni może być ona słabo, lub wcale nie przetarta. Podczas opadów deszczu, w warunkach zamglenia, nawigacja na otwartym grzbiecie od Cieńków Niżni do Cieńków Wyżni może być utrudniona. Trasa stosunkowo długa, obfitująca w liczne podejścia, w tym niektóre intensywne, wymagająca odpowiedniego przygotowania kondycyjnego. Należy również wziąć pod uwagę fakt że na trasie brak stałych potoków i źródeł, szczególnie od Cieńków Wyżni aż do Przełęczy Pod Malinowem. Na trasie brak również schronisk górskich, jedynymi punktami w których można się posilić, lub uzupełnić zapas napoi, są wymienione restauracje pod Cienków Niżni, Cienków i Cieńków Wyżni, w związku z czym należy bezwzględnie pamiętać o zabraniu odpowiedniej ilości wody, oraz posiłków.
Charakterystyka trasy umożliwia jej pokonanie, z pewnym ograniczeniem na odcinku od Przełęczy pod Gawlasi po Malinowską Skałę, przez rowerzystów. Wybitne walory widokowe czynią ten szlak też szczególnie wartym odwiedzenia, a liczne możliwości jego skrócenia, modyfikacji przebiegu, sprawiają że jest on również możliwy do pokonania zarówno przez osoby słabiej przygotowane kondycyjnie, jak i najmłodszych piechurów. Należy jednak w takim przypadku bezwzględnie pamiętać o dopasowaniu jego długości do własnych możliwości, można również rozważyć jego pokonanie w kierunku odwrotnym, dzięki czemu pominięte zostaną wszystkie podejścia od Przełęczy pod Gawlasi, aż po Wisłę Nowa Osada.
Po lewej zejście z Zielonego Kopca na siodło pod Malinowską Skałą, po prawej zachód słońca podziwiany z tej ostatniej…
.
Informacje dodatkowe:
Autor dołożył wszelkich starań aby przedstawiony opis był możliwie szczegółowy i poprawny, nie ponosi jednak odpowiedzialności za błędy nawigacyjne osób które zdecydują się na pokonanie rzeczowej trasy. Autor nie ponosi również odpowiedzialności za ewentualne szkody wynikające ze złego przygotowania do przebycia rzeczowej trasy, złych warunków pogodowych, oraz zmian w przebiegu szlaków i ścieżek, w tym ich dostępności, jak i ewentualnych szkód powstałych podczas ich pokonywania. Decyzja o przejściu opisanej trasy jest decyzją indywidualną, która powinna być oparta o analizę własnych umiejętności i kondycji fizycznej.
.
MAPA POGLĄDOWA OPISANEJ TRASY:Trasa przez: Malinowska Skała | mapa-turystyczna.pl
.
Przydatne linki:
- rozkład jazdy PKP / wyszukiwarka połączeń: www.rozklad.pkp.pl
- Lajkonik BUS / rozkład jazdy linii Kraków – Bielsko-Biała – Wisła: www.lajkonikbus.pl
- Wispol / liniowy rozkład jazdy: www.wispol.pl
- DAS II / rozkład jazdy: www.das2.com.pl
- Komunikacja Beskidzka / wyszukiwarka połączeń: www.komunikacjabeskidzka.pl
- BUS Żądło / rozkład jazdy: www.travelszczyrk.com.pl
.
Opisy szlaków z innym wariantem zejścia z Przełęczy pod Malinowem do Szczyrku Solisko:
- Twardorzeczka – Magurka Radziechowska – Magurka Wiślańska – Malinowska Skała – Malinów – Przełęcz Salmopolska – Szczyrk Salmopol
- Skrzyczne – Malinowska Skała – Przełęcz Pod Malinowej – Jaskinia Malinowska – Malinów – Przełęcz Salmopolska – Szczyrk Solisko
.
Ważne telefony / e-mail:
- GOPR numer alarmowy – 985 lub 601 100 300
- międzynarodowy numer ratunkowy – 112
.
Wykorzystane źródła:
- Wikipedia:
- portal informacyjny Wiślańskiej Organizacji Turystycznej / Szlak Niedźwiadka: Mała zapora i wodospad „Wiślańska Niagara” na Wisełce
.
opis szlaku: Wisła Nowa Osada – Cieńków – Gawlasi – Zielony Kopiec – Malinowska Skała – Szczyrk Solisko / strona 4/4
publikacja: 10.01.2023 / opracowanie i zdjęcia: Sebastian Nikiel
Informacja: autor dołożył wszelkich starań aby przedstawiony opis był możliwie szczegółowy i poprawny, nie ponosi jednak odpowiedzialności za błędy nawigacyjne osób które zdecydują się na pokonanie rzeczowej trasy. Autor nie ponosi również odpowiedzialności za ewentualne szkody wynikające ze złego przygotowania do przebycia rzeczowej trasy, złych warunków pogodowych, oraz zmian w przebiegu ścieżek i szlaków czy ich dostępności, jak i ewentualnych szkód powstałych podczas jej pokonywania. Decyzja o przejściu opisanej trasy jest decyzją indywidualną, która powinna być oparta o analizę własnych umiejętności i kondycji fizycznej.
Informacje prawne: cytaty i informacje o opisywanych obiektach, lub miejscach, wykorzystano w opracowaniu zgodnie z art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jako ograniczenie majątkowych praw autorskich na rzecz dozwolonego użytku, zgodnie z nowelizacją rzeczowej ustawy z 2015 roku, wyłącznie w celu prezentacji i szerszego omówienia poruszanych wątków, pozostających w związku z jego głównym tematem.
Prawa autorskie – można wykorzystywać nieodpłatnie wyłącznie w zastosowaniach niekomercyjnych, oraz z uznaniem i zachowaniem autorstwa, zgodnie z licencją Creative Common 3.0 – www.creativecommons.org / Copyright – can be obtained in a non-commercial manner and with the recognition and behavior made, in accordance with the license under the Creative Common 3.0 license – www.creativecommons.org
.