strona 3/4
Idąc dalej miniemy niewielki zagajnik, by chwilę potem dotrzeć do skrzyżowania, gdzie po prawej znajduje się kolejna drewniana koliba ze stołem i ławami. Wciąż podążając w górę po prawej miniemy budynek niewielkiego punktu gastronomicznego „Bar Wyśni”, jeśli trafiliśmy tam w godzinach jego otwarcia można tu odpocząć i się posilić. Kontynuując wędrówkę wracamy na trakt który zakręcając w lewo mija szlaban wyrywając ostro w górę. Po pokonaniu około 300 metrów, oraz zdobyciu kolejnych kilku metrów wysokości, trakt złagodnieje. Będzie to nieoznakowana kulminacja ostatniego wierzchołka pasma – Cieńków Wyżni 957 m n.p.m..
…podążając w górę po prawej miniemy budynek niewielkiego punktu gastronomicznego „Bar Wyśni”, dalej szlak zakręci w lewo mijając szlaban i wyrywając intensywnie w górę. Po pokonaniu około 300 metrów, oraz zdobyciu kolejnych kilku metrów wysokości, trakt złagodnieje. Będzie to nieoznakowana kulminacja ostatniego wierzchołka pasma – Cieńków Wyżni 957 m n.p.m.
Ruszając dalej trakt zakręci wpierw w lewo następnie w prawo, po czym poprowadzi prosto otwierając widok na dalszy przebieg szlaku, wiodącego tu w asyście świerkowego lasu po obu jego stronach. W górze zobaczymy coraz już bliższy nasz następny cel – Gawlasi. W miejscu tym można doznać szoku jakie czeka nas teraz długie podejście – uwierzcie mi jednak że choć nie będzie najłatwiej, nie będzie też ani tak trudno, ani długo jak może się wydawać. W istocie bowiem niespełna 900 metrów dzieli nas od miejsca gdzie szlak rozpoczyna właściwe podejście pod Gawlasi, oraz około 1800 metrów do samego rozstai szlaków pod Gawlasi, przy 128 metrach sumy podejść.
W tle po nasz kolejny cel – Gwlasi, pomimo że z miejsca tego może się wydawać że czeka nas długie i mozolne podejście, w istocie jednak nie będzie ani tak trudno, ani długo jak może się wydawać.
Szlak łagodnie prowadzi nas w górę, stopniowo zwiększając intensywność podejścia. Po około 600 metrach wprowadzi nas w rzadki las i zakręcając w prawo wyrwie w górę. Kończąc podejście ponownie opuścimy las, a trakt zakręci w lewo, następnie wyprostuje się trzymając głównego grzbietu masywu. Po prawej otworzą się przed nami znane już widoki, na Magurkę Wiślańską oraz Baranią Górę, jednak o wiele z tego miejsca już bliższe. Widoczny na wprost Gawlasi też nie będzie już tak straszył swą wielkością (w domyślę morderczym podejściem) jak miało to jeszcze miejsce kilkanaście minut wcześniej. W górze, tuż poniżej kopca szczytowego Gawlasi dostrzeżemy kolejne skrzyżowanie dróg. Tu uwaga – po dotarciu w to miejsce, opuszczamy trakt wciąż podążając prosto, za ścieżką prowadzącą wprost na szczyt przez świerkowy las.
…po około 600 metrach szlak wprowadzi nas w rzadki las i zakręcając w prawo po czym wyrwie w górę. Kończąc podejście ponownie opuścimy las, a trakt zakręci w lewo, następnie wyprostuje się trzymając głównego grzbietu masywu. Po prawej otworzą się przed nami znane już widoki, na Magurkę Wiślańską oraz Baranią Górę. W górze dostrzeżemy rozstaje dróg, gdzie dotarłszy opuszczamy trakt podążając na wprost w górę, rozpoczynając podejście na przełęcz pod Gawlasi (zdjęcia na dole po lewej i prawej).
To ostatnie tak intensywne podejście na żółtym szlaku, acz bynajmniej nie ostatnie na całej trasie. Ostatnie podeście pod Gawlasi choć chwilami bardzo intensywne, nie będzie specjalnie długie. Już po kilku minutach w górze dostrzeżemy rzedniejący las, oraz przełęcz. Chwilę potem powinniśmy dotrzeć do jej centrum gdzie natrafimy na choinkę szlaków. Tu kończy się żółty szlak którym dotychczas podążaliśmy. Dotarcie do tego miejsca powinno nam zająć około 3 godzin 15 minut. Proszę jednak pamiętać że jest to zawsze wyłącznie czas szacunkowy, mocno uśredniony, to ile faktycznie zajmie nam pokonanie tego odcinka zależy od indywidualnej kondycji, tempa marszu, ilości i długości postojów, jak i warunków atmosferycznych. Zawsze należy więc do czasów podawanych przez mapy dodać właściwą dla własnego tempa rezerwę czasową.
Rząd I i II podejście na przełęcz pod Gawlasi, widoczną na zdjęciach na dole po lewej i prawej – tu kończy się nasz żółty szlak, a my włączamy się w szlak zielony, zakręcając w lewo w górę…
Na siodle włączamy się w główny grzbiet Pasma Baraniej Góry w Beskidzie Śląskim, pomiędzy Magurką Wiślańską na południu a Malinowską Skałą na północy. Po prawej stronie (patrząc z kierunku z którego przyszliśmy) zobaczymy kulminację masywu Gawlasi, po lewej nasz kolejny cel – Zielony Kopiec. Przed nami natomiast na wprost malowniczą dolinę Zimnika, po jej prawej masyw Ostrego i Murońki, po lewej Kościelca, a powyżej nieco z tyłu szczyt Skrzycznego. Ponownie spoglądając prosto, na drugim planie Kotlinę Żywiecką, z taflą jeziora Żywieckiego, oraz odleglejszymi szczytami Beskidu Małego (po lewej), Makowskiego (z tyłu pośrodku), oraz Żywieckiego (w środku i po prawej). To właśnie ta panorama będzie nam od teraz towarzyszyć w nieco zmiennym zakresie aż do Malinowskiej Skały.
…na siodle włączamy się w główny grzbiet Pasma Baraniej Góry w Beskidzie Śląskim, pomiędzy Magurką Wiślańską na południu a Malinowską Skałą na północy. Przed nami na wprost rozpościerać będzie się malownicza panorama na dolinę Zimnika, po prawej zobaczymy masyw Ostrego i Murońki, po lewej Kościelca, a powyżej nieco z tyłu szczyt Skrzycznego, w tle zaś Kotlinę Żywiecką i taflę Jeziora Żywieckiego.
Na przełęczy pod Gawlasi włączamy się w szlak zielony, zakręcając w lewo i obierając kierunek na Skrzyczne przez Malinowską Skałę. Uwaga – jeśli zakręcimy zamiast w lewo – w prawo trafimy na Magurkę Wiślańską i dalej Baranią Górę! Przed nami do pokonania odcinek długości około 2100 metrów, oraz około 170 metrów deniwelacji. Szacunkowy czas marszu wynosi około 45 minut.
Gawlasi (faktycznie przełęcz pod nim) 1077 m n.p.m. / po prawej zbliżenie z przełęczy w kierunku masywu Murońki
Zakręcamy więc w lewo, chwilę potem opuszczamy siodło, wchodząc w rzadki las świerkowy i rozpoczynamy marsz pod Zielony Kopiec. Podejście pod niego nie jest zbyt długie, acz chwilami dość intensywne. Szlak omija sam szczyt w odległości około 150 metrów, trawersując go prawym zboczem. Po minięciu kulminacji Zielonego Kopca ścieżka ponownie zakręci, wpierw w lewo następnie wprawo, mijając wyrastającą tuż przy szlaku niewielką wychodnię skalną. Po prawej stronie towarzyszyć nam będą opisane powyżej malownicze widoki.
Wędrując dalej, ścieżka wpierw łagodnie, potem coraz szybciej, zacznie opadać sprowadzając nas na przełęcz pomiędzy Zielonym Kopcem, a Malinowską Skałą. W miejscu tym natrafimy na kolejny węzeł szlaków. Zaczyna się tutaj szlak żółty, odbijający w prawo w dół, sprowadzający do Dolinny Zimnika przez zbocza Kościelca, kończący się w Lipowej Ostre. Tworzy to możliwość ewentualnej modyfikacji – nieznacznego skrócenia trasy, o ile zaszłaby taka potrzeba. Zakładam jednak że my kontynuujemy wędrówkę, ruszamy więc wciąż za zielonymi znakami w górę, rozpoczynając dość intensywne podejście pod Malinowską Skałę.
Widok z zejścia z Zielonego Kopca, po lewej na nasz ostatni cel – Malinowską Skałę, po prawej na szczyt Skrzycznego z charakterystyczną wieżą nadajnika radiowo – telewizyjnego.
…wędrując dalej, ścieżka wpierw łagodnie, potem coraz szybciej, zacznie opadać sprowadzając nas na przełęcz pomiędzy Zielonym Kopcem, a Malinowską Skałą. W miejscu tym natrafimy na kolejny węzeł szlaków. Zaczyna się tutaj szlak żółty, odbijający w prawo w dół, sprowadzający do Dolinny Zimnika przez zbocza Kościelca, kończący się w Lipowej Ostre.
Skoro jednak była mowa o skrótach, warto tu na pewno również wspomnieć że kilkadziesiąt metrów po opuszczeniu przełęczy, w lewo od naszego zielonego szlaku odbija szlak niebieski. Prowadzi on na Przełęcz Pod Malinowem – gdzie będziemy schodzić – z pominięciem samej Malinowskiej Skały, ja oczywiście zachęcam do jej odwiedzenia. Jeśli jednak jest nam ona dobrze znana, lub z innych powodów chcemy skrócić szlak, pomijając to mało chwilami przyjemne podejście, możemy skorzystać z tej opcji. W takim przypadku na rzeczową przełęcz powinniśmy dotrzeć w około 10 – 15 minut (do przebycia mamy 600 metrów).
zdjęcie po lewej – kilkadziesiąt metrów po opuszczeniu przełęczy, w lewo od naszego zielonego szlaku odbija szlak niebieski. Prowadzi on na Przełęcz Pod Malinowem – gdzie będziemy schodzić – z pominięciem samej Malinowskiej Skały, ze szlakiem tym spotkamy się później, na przełęczy i właśnie nim będziemy schodzić do Szczyrku Solisko. Po prawej oglądając się wstecz z podejścia pod Malinowską Skałę, na pierwszym planie masyw Zielonego Kopca, w tle po lewej Magurka Wiślańska.
W tym opisie kontynuujemy jednak podejście pod Malinowską Skałę. Z pewnością miłą osłodą trudów tego podejścia są wybitnie malownicze i z każdym metrem wysokości rozleglejsze panoramy. Oglądając się wstecz widok zdominuje niedawno pokonany Zielony Kopiec, za nim po lewej częściowo przysłonięta Magurka Wiślańska, natomiast po prawej w tle Barania Góra. Ostatnie metry podejścia mogą nieco bardziej zmęczyć, ścieżka ostro będzie się pięła w górę zakręcając w lewo ku rzadkiej kępie świerków. Dotarłszy tam staniemy wreszcie na szczycie Malinowskiej Skały 1152 m n.p.m.. Tu pewna ciekawostka, większość odwiedzających, szczególnie podążając od strony Skrzycznego, uważa za kulminację sławetną wychodnię skalną, faktycznie natomiast właściwy jej szczyt który przecina nasz właśnie szlak, położony jest około 70 m od skałek, jednak to właśnie ta wychodnia jest z całą pewnością największą atrakcją tego miejsca, stąd warto z pewnością odbić w prawo ze szczytu i ją odwiedzić.
…ostatnie kilkadziesiąt metrów intensywnego podejścia pod kulminację szczytu Malinowskiej Skały 1152 m n.p.m. – widoczną po prawej stronie na dole.
.
opis szlaku: Wisła Nowa Osada – Cieńków – Gawlasi – Zielony Kopiec – Malinowska Skała – Szczyrk Solisko / strona 3/4
publikacja: 10.01.2023 / opracowanie i zdjęcia: Sebastian Nikiel
Informacja: autor dołożył wszelkich starań aby przedstawiony opis był możliwie szczegółowy i poprawny, nie ponosi jednak odpowiedzialności za błędy nawigacyjne osób które zdecydują się na pokonanie rzeczowej trasy. Autor nie ponosi również odpowiedzialności za ewentualne szkody wynikające ze złego przygotowania do przebycia rzeczowej trasy, złych warunków pogodowych, oraz zmian w przebiegu ścieżek i szlaków czy ich dostępności, jak i ewentualnych szkód powstałych podczas jej pokonywania. Decyzja o przejściu opisanej trasy jest decyzją indywidualną, która powinna być oparta o analizę własnych umiejętności i kondycji fizycznej.
Informacje prawne: cytaty i informacje o opisywanych obiektach, lub miejscach, wykorzystano w opracowaniu zgodnie z art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jako ograniczenie majątkowych praw autorskich na rzecz dozwolonego użytku, zgodnie z nowelizacją rzeczowej ustawy z 2015 roku, wyłącznie w celu prezentacji i szerszego omówienia poruszanych wątków, pozostających w związku z jego głównym tematem.
Prawa autorskie – można wykorzystywać nieodpłatnie wyłącznie w zastosowaniach niekomercyjnych, oraz z uznaniem i zachowaniem autorstwa, zgodnie z licencją Creative Common 3.0 – www.creativecommons.org / Copyright – can be obtained in a non-commercial manner and with the recognition and behavior made, in accordance with the license under the Creative Common 3.0 license – www.creativecommons.org