artykuł – Znaki i tablice informacyjne w turystyce górskiej

artykuł: „Znaki i tablice informacyjne w turystyce górskiej” strona 4/5

Oznakowanie szlaków spacerowych:

Grupa znaków stosowanych najczęściej w ternach nizinnych, bądź względnie wyżynnych, rzadko w samych górach, acz czasem zdarza się na nie natrafić, wówczas najczęściej dotyczą szlaku / ścieżki spacerowej, z tego względu zostały one tutaj opisane. Podstawowy znak ścieżek spacerowych, informujący o kolorze danego szlaku i jego przebiegu.

opis techniczny:

Biały kwadrat o wymiarach 100x100mm, dzielony po przekątnej, z którego prawa strona jest biała, a lewa w kolorze danego szlaku / ścieżki.

Znak informujący o początku / lub końcu danej ścieżki – szlaku, często towarzyszy im tablica informacyjna.

opis techniczny:

Biały kwadrat o wymiarach 100x100mm, dzielony po przekątnej, z którego prawa strona jest biała, a lewa w kolorze danego szlaku / ścieżki, pośrodku znajduje się koło, również dzielone po przekątnej w której kolory umieszczane są przeciwstawnie.

Znak informujący o zmianie kierunku szlaku – o skręcie, w tym przykładzie w lewo / o dalszym kierunku informuje kierunek grotu znaku.

opis techniczny:

Znak będący sumą znaku podstawowego, z dołączonym trójkątem o wymiarach 100x50mm (łączna długość znaku 150mm).

Tablica informacyjna, zasady są tutaj takie same jak w przypadku tablic informacyjnych szlaków górskich, acz w zależności od lokalizacji szlaku może on być opisany w minutach, lub kilometrach. Stosowany w ważniejszych puntach topograficznych, po prawej stronie tuż przy grocie kierunkowym powinien znajdować się znak podstawowy dla ścieżki którą się poruszamy.

opis techniczny:

Biała tablica informacyjna, o wymiarach według wytycznych: 450x150mm (w tym długość strzałki 110mm), z czarnymi napisami, oraz namalowanym przy grocie kierunkowym znakiem podstawowym, w kolorze właściwym dla szlaku którego dotyczy. Na końcu przeciwnym do grotu powinien znaleźć się pionowy napis „PTTK” i nazwa oddziału znakującego, chyba że mamy do czynienia ze szlakiem wytyczanym nie przez PTTK, lecz inną organizację górską, jednak wówczas zasady pozostają takie same, zmianie ulega tylko informacja o podmiocie znakującym. Z tyłu tablicy powinien znajdować się numer ewidencyjny tablicy zamieszczany w centralnej kartotece szlaków PTTK.

opis techniczny:

Grupa znaków które można spotkać we wszystkich typach ukształtowania, zarówno na nizinach, wyżynach, jak i w górach. Znakami tego typu wytycza się ścieżki (szlaki) o szczególnych walorach przyrodniczych, oraz dydaktycznych. Czasem znaki tego typu łączą się w przebiegu z oznakowaniem tej samej ścieżki podstawowymi znakami dla tras górskich, z tym że dotyczą określonego jego odcinka.

Zazwyczaj szlaki tego typu wytycza się w taki sposób aby tworzyły one pętlę, lub prowadziły do miejsc umożliwiających łatwy dojazd / powrót. Często szlaki takie noszą imiona i nazwiska osób szczególnie zasłużonych dla danego regionu, lub wybitnych działaczy górskich. W przypadku takich tras, na ich początku i końcu często pojawiają się tablice informacyjne o samej ścieżce, jej walorach, ale także osobie której imię noszą.

Podstawowy znak ścieżek dydaktyczno-przyrodniczych, informujący o kolorze danego szlaku i jego przebiegu.

opis techniczny:

Biały kwadrat o wymiarach 100x100mm, dzielony po przekątnej pasem w kolorze danego szlaku, o szerokości 30mm.

Znak informujący o początku / lub końcu danej ścieżki – szlaku, często towarzyszy im tablica informacyjna.

opis techniczny:

Biały kwadrat o wymiarach 100x100mm, dzielony po przekątnej pasem w kolorze danego szlaku, o szerokości 30mm, z umieszczonym centralnie kołem w kolorze danej ścieżki.

Znak informujący o zmianie kierunku szlaku – o skręcie, w tym przykładzie w lewo / o dalszym kierunku informuje kierunek grotu znaku.

opis techniczny:

Znak będący sumą znaku podstawowego, z dołączonym trójkątem o wymiarach 100x50mm (łączna długość znaku 150mm).

Tablica informacyjna, zasady są tutaj takie same jak w przypadku tablic informacyjnych szlaków górskich, acz w zależności od lokalizacji szlaku może on być opisany w minutach, lub kilometrach. Stosowany w ważniejszych puntach topograficznych, po prawej stronie tuż przy grocie kierunkowym powinien znajdować się znak podstawowy dla ścieżki którą się poruszamy.

przykłady:

część V / Tablice informacyjne o stopniach zagrożenia lawinowego

Jeszcze do niedawana najpowszechniej stosowane znaki związane z zagorzeniem lawinowym były ograniczone do trzech opisanych powyżej: szachownicy, stop, oraz dłoni z napisem „alarm lawinowy”, zgodnie ze znowelizowanymi w tym zakresie przepisami, coraz częściej prócz tego typu tablic natrafimy na piktogramy odnoszące się do określonej wielkości zagrożenia, jak i informację o typie zagrożenia. Stąd dobrze jest posiadać podstawowe wiadomości o ich znaczeniu.

I stopień (zagrożenie nieznaczne)

Przez dłuższy czas brak opadów, stabilna pokrywa śniegowa – mechaniczne zejście lawiny jest możliwe przy bardzo dużym nacisku (np. grupa narciarzy) na pokrywę na skrajnie stromych stokach (kąt nachylenia powyżej 40 stopni). Możliwe samoistne występowanie małych lawin. Bezpieczne warunki do uprawiania narciarstwa i turystyki pieszej, choć bardzo strome stoki należy przechodzić pojedynczo.

II stopień (zagrożenie umiarkowane)

Opad od 10 do 20 cm, pokrywa śnieżna średnio związana – zejście lawiny jest możliwe przy znacznym obciążeniu na bardziej stromych stokach (kąt nachylenia powyżej 35-40 stopni). Nie należy wchodzić do żlebów i na strome odkryte stoki.

III stopień (zagrożenie znaczne)

Opad od 20 do 40 cm, pokrywa śnieżna słabo związana na niektórych stromych stokach (kat nachylenia powyżej 30 stopni) – mechaniczne zejście lawiny może spowodować pojedynczy człowiek. Należy omijać niebezpieczne miejsca (np. stoki z nawianym śniegiem). Powinno się korzystać z usług profesjonalnego przewodnika. Istnieje ryzyko samorzutnego zejścia średniej lawiny.

IV stopień (zagrożenie duże)

Opad od 40 do 70 cm, pokrywa śnieżna słabo związana na większości stoków stromych – duże lawiny mogą występować samoistnie. Należy poruszać się jedynie po bezpiecznych szlakach i trasach, choć zaleca się zaniechanie wyjścia w góry.

V stopień (zagrożenie bardzo duże)

Opad od 70 do 100 cm, pokrywa śnieżna słabo związana na wszystkich stokach (chwiejna) – lawiny występują samoistnie. Obowiązuje bezwzględny zakaz wyjść w góry.

(na podstawie: www.pl.wikipedia.org)

Przykład tablicy informacyjnej na jakie możemy trafić w rejonach zagrożonych zejściem lawin. Tablice tego typu prócz podawania informacji o stopniu zagrożenia, informują o długości zagrożonego odcinka szlaku.


artykuł: „Znaki i tablice informacyjne w turystyce górskiej” strona 4/5

tekst i opracowanie: Sebastian Nikiel

publikacja pierwotna: maj 2015 / aktualizacja: 07.03.2018

Informacja: autor dokłada wszelkich starań aby opis danej trasy był jak najbardziej wiarygodny i szczegółowy, przy czy nie ponosi odpowiedzialności za zmiany danych zawartych w opisie, to jest dostępności punktów gastronomiczny, kolejek, typu i jakości oznakowania szlaków oraz ich przebiegu i tym podobnych, jak i skutków złej oceny własnych umiejętności i przygotowania fizycznego, oraz zmian charakterystyki szlaku ze względu na panujące warunki pogodowe.

Informacje prawne: cytaty i informacje o opisywanych obiektach, lub miejscach, wykorzystano w opracowaniu zgodnie z art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jako ograniczenie majątkowych praw autorskich na rzecz dozwolonego użytku, zgodnie z nowelizacją rzeczowej ustawy z 2015 roku, wyłącznie w celu prezentacji i szerszego omówienia poruszanych wątków, pozostających w związku z jego głównym tematem.

Prawa autorskie – można wykorzystywać nieodpłatnie wyłącznie w zastosowaniach niekomercyjnych, oraz z uznaniem i zachowaniem autorstwa, zgodnie z licencją Creative Common 3.0 – www.creativecommons.org / Copyright – can be obtained in a non-commercial manner and with the recognition and behavior made, in accordance with the license under the Creative Common 3.0 license – www.creativecommons.org