Beskid Śląski / Twardorzeczka – Magurka Radziechowska – Magurka Wiślańska – Malinowska Skała / strona 2/3
Przed nami najpiękniejszy odcinek szlaku ciągnący się grzbietami górskimi aż do Malinowskiej Skały, oferujący wspaniałe i rozległe panoramy na okoliczne szczyty i gminy. Już w chwilkę po opuszczeniu szczytu Magurki Radziechowskiej, po przebyciu młodnika, oraz pokonaniu krótkiego podejścia wkroczymy na w pełni odsłonięty grzbiet. Pierwszy punkt widokowy zaoferuje nam niczym nie skrępowaną panoramę, z widokami na kotlinę i Beskid Żywiecki, podążając dalej w prawo Barański Groń, Baranią Górę, Magurkę Wiślańską, Gawlasi, Zielony Kopiec, Malinowską Skałę, Kopę Skrzyczeńską, Małe Skrzyczne, oraz Skrzyczne.
Szczyt Magurki Radziechowskiej 1108m n.p.m.m to niewielka polana, w większości z ograniczoną widocznością przez mieszane młodniki. W miejscu tym kończy się nasz zielony szlak, a my włączamy się w szlak czerwony prowadzący do tego miejsca z Węgierskiej Górki, my oczywiście obieramy kierunek na Baranią Górę.
Na Magurce Radziechowskiej kończy się szlak zielony, a my włączamy się w czerwony w kierunku Baraniej Góry, ruszając w dalszą drogę, po przebyciu niewielkiego młodnika, czeka nas krótkie ale dość intensywne podejście, doprowadzając nas do dwu kilometrowego odcinka wiodącego w pełni otwartym grzbietem górskim… po prawej oglądając się wstecz w stronę Magurki Radziechowskiej.
Tuż powyżej po prawej stronie dostrzeżmy pierwszą z wielu wychodni skalnych na odcinku 2 km jakie dzielą nas od Magurki Wiślańskiej, będą one zlokalizowane na samym szlaku, lub wtulone w górskie zbocza. Bez mała ogrom przestrzeni, pejzaże – piękno tego właśnie odcinka szlaku są samym w sobie dobrym powodem by odwiedzić te tereny. Ze względu na fakt że w zdecydowanej większości odcinek ten prowadzi otwartą przestrzenią, oznakowanie zostało wyznaczone za pomocą drewnianych tyczek, znajdziemy go też na głazach i wychodniach skalnych. Warto o tym pamiętać jeśli przyjdzie nam pokonywać ten odcinek w warunkach ograniczonej widoczności. W przypadku problemów nawigacyjnych pamiętajmy by zawsze trzymać się głównego grzbietu, wyprowadzi on nas bezpośrednio na szczyt kolejnego naszego celu – Magurki Wiślańskiej.
…ostatnie metry podejścia z Magurki Radziechowskiej na pierwszą z kilku na tym odcinku wychodni skalnych (po prawej) otwierających przed nami imponujące widoki
zdjęcia od lewej: autor na wychodni skalnej tuż za Magurką Radziechowską / ścieżka chwilami, szczególnie w początkowym odcinku prowadzić będzie wśród świerkowych młodników, wprowadzanych w miejsca zniszczonego drzewostanu
zdjęcia od lewej: ze względu na fakt że spora część 2 km odcinka w kierunku Magurki Wiślańskiej prowadzi otwartym ternem szlak wytyczony został za pomocą drewnianych tyczek / Jednym ze stale na tym odcinku towarzyszących nam widoków będzie ten na szczyt Baraniej Góry, z widoczną na szczycie konstrukcją wieży widokowej
Jednym co może zakłócać nasze estetyczne doznania są mijane martwe kikuty drzew, będące niemymi świadkami dawnych lat gdy właściwie cały ten obszar włącznie z Baranią Górą porastał gęsty świerkowy bór. Do jego zniszczenia w znacznym stopniu przyczyniło się obniżenie poziomu wód gruntowych, plaga kornika, oraz trąby powietrzne które nawiedziły rejon Baraniej Góry w pierwszej dekadzie XXI wieku. W chwili obecnej prowadzone są szeroko zakrojone prace nasadowe, również sama natura nie próżnuje powoli odzyskując dawne tereny dla drzew, co zasługuje na wyróżnienie pomijając sadzone sztucznie (niestety) głównie świerki, pojawiają się dość licznie samosiejki drzew liściastych, które były zawsze naturalni gatunkami dla tych obszarów.
…widoki po lewej stronie (patrząc w kierunku marszu z Magurki Radziechowskiej na Wiślańską) na Beskid Żywiecki, oraz gminy Złatna i Milówka
Mniej więcej po pokonaniu jednej trzeciej z wspomnianego dystansu dwóch kilometrów dotrzemy do dużej wychodni skalnej, wyrastającej tuż przy szlaku. Wędrując dalej ścieżka zacznie powoli się wnosić prowadząc nas w stronę dobrze już widocznego, częściowo zalesionego, szczytu Magurki Wiślańskiej. Po naszej lewej stronie (patrząc w stronę Magurki) zobaczmy bliski masyw Baraniej Góry z charakterystyczną konstrukcją wieży widokowej na szczycie. Kilka minut później miniemy kolejną nieco mniej widoczną wtuloną w zbocze wychodnie, a niedługo później następna w osi szlaku.
Mniej więcej po pokonaniu jednej trzeciej z wspomnianego dystansu dwóch kilometrów dotrzemy do dużej wychodni skalnej, wyrastającej tuż przy szlaku, za nią w tle nasz kolejny cel – szczyt Magurki Wiślańskiej…
Po lewej oglądając się wstecz – widoki na Magurkę Radziechowską (po prawej) oraz masyw Skrzycznego i dalej Hali Skrzyczeńskiej, oraz Małego Skrzycznego, po prawej widok wstecz na przebyty odcinek z Magurki Radziechowskiej na Wiślańską.
Przed nami około 500 m podejścia i niecałe 40 m deniwelacji pionowej, po pokonaniu którego staniemy na szczycie Magurki Wiślańskiej o wysokości 1140m n.p.m., pokonanie dwóch kilometrów dystansu z Magurki Radziechowskiej powinno nam zająć około 30 minut i jest to czas jak najbardziej wiarygodny, choć przyznam że mi zajmuje to znacznie więcej, bynajmniej nie ze względu na stopień trudności, gdyż ten jest znikomy, lecz piękno pejzaży. Szczyt zamknięty od zachodu lasem świerkowym jest węzłem szlaków, oraz granicą Rezerwatu Przyrody Barania Góra, o czym poinformuje nas stosowna tablica. W miejscu tym ponownie zmieniamy kolor szlaku opuszczając czerwony, który zakręcając w lewo prowadzi dalej w kierunku szczytu Baraniej, przechodząc na szlak zielony w kierunku Malinowskiej Skały i dalej Skrzycznego.
zdjęcia od lewej: na trasie mienimy kilka wychodni skalnych, dwie z nich są zlokalizowane tuż przy szlaku, jedno po jego prawe stronie, wtulona w zbocze górskie / …przebieg szlaku w kierunku widocznego w górze szczytu Magurki Wiślańskiej…
Podążając szlakiem z pewnością warto oglądać się za siebie, tu po lewej rejon tuż przed rozpoczęciem widocznego po prawej podejścia pod kulminację Magurki Wiślańskiej…
Zanim przejdziemy dalej w opisie naszej wędrówki kilka słów o samym rezerwacie, Rezerwat Barania Góra cechuje klimat górski, stosunkowo jednak łagodny w porównaniu z dalej na wschód położonymi pasmami Beskidów o zbliżonej wysokości. Obszar ten leży bowiem na styku wpływów oceanicznych i kontynentalnych i przez dwie trzecie roku cyrkulacja polarno-morska przeważa tu nad kontynentalną. Teren rezerwatu należy do najbardziej deszczowych w kraju: opady wynoszą tu od 1100 do 1700 mm rocznie, podczas gdy w Polsce niżowej od 500 do 600 mm rocznie. Znaczna część opadów występuje w postaci śniegu. Częste są wiatry typu fenowego, zwane popularnie „halnymi”, wyrządzające znaczne szkody w drzewostanach. W partiach szczytowych grubość pokrywy śniegowej może przekraczać dwa metry, a czas jej zalegania sięga nawet 140 dni.
…ostatnie metry podejścia pod szczyt Magurki Wiślańskiej 1129 m n.p.m. (według map 1140 m n.p.m.)
Szczyt Magurki Wiślańskiej jest również granicą Rezerwatu Przyrody Barania Góra, po prawej widok ze szczytu w kierunku z którego tu dotarliśmy…
zdjęcia od lewej: autor na szczycie Magurki Wiślańskiej 1129 m n.p.m. / rozpoczynając dalszą wędrówkę opuszczamy szlak czerwony (zakręcający w stronę Baraniej Góry) i ponownie włączamy się w szlak zielony w kierunku Skrzycznego, początkowo ścieżka prowadzić będzie lekko w górę świerkowym młodnikiem.
Okres wegetacyjny trwa w niższych partiach rezerwatu około 200 dni, a w wyższych skraca się do niespełna 150 dni, co przejawia się opóźnioną wiosną i ogólnie surowszymi warunkami środowiskowymi. Jako ciekawostkę można tu dodać że w latach XXX ubiegłego wieku w rejonie szczytu Baraniej Góry prowadzone były próby introdukcji kosodrzewiny, oraz limby. Rywalizację z masowo występującym świerkiem przetrwały tylko dwa okazy limby tuż na północ od szczytu Baraniej Góry.
Po krótkim podejściu z Magurki Wiślańskiej, oraz pokonaniu świerkowego młodnika, ścieżka wpierw młodnienie, potem coraz intensywniej zacznie opadać w dół…
opis trasy: Twardorzeczka – Murońka – Magurka Radziechowska – Magurka Wiślańska – Zielony Kopiec – Malinowska Skała – Malinów – Przełęcz Salmopolska – Szczyrk Solisko
strona 2/3 / publikacja: 17.10.2018 / opracowanie i zdjęcia: Sebastian Nikiel
Informacja: autor dokłada wszelkich starań aby opis danej trasy był jak najbardziej wiarygodny i szczegółowy, przy czy nie ponosi odpowiedzialności za zmiany danych zawartych w opisie, to jest dostępności punktów gastronomiczny, kolejek, typu i jakości oznakowania szlaków oraz ich przebiegu i tym podobnych, jak i skutków złej oceny własnych umiejętności i przygotowania fizycznego, oraz zmian charakterystyki szlaku ze względu na panujące warunki pogodowe.
Informacje prawne: cytaty i informacje o opisywanych obiektach, lub miejscach, wykorzystano w opracowaniu zgodnie z art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jako ograniczenie majątkowych praw autorskich na rzecz dozwolonego użytku, zgodnie z nowelizacją rzeczowej ustawy z 2015 roku, wyłącznie w celu prezentacji i szerszego omówienia poruszanych wątków, pozostających w związku z jego głównym tematem.
Prawa autorskie – można wykorzystywać nieodpłatnie wyłącznie w zastosowaniach niekomercyjnych, oraz z uznaniem i zachowaniem autorstwa, zgodnie z licencją Creative Common 3.0 – www.creativecommons.org / Copyright – can be obtained in a non-commercial manner and with the recognition and behavior made, in accordance with the license under the Creative Common 3.0 license – www.creativecommons.org