Polski Grzebień – Wysoka – Zbójnicka Chata

Sebastian77

Beskid Śląski / Stary Smokowiec – Śląski Dom – Polski Grzebień – Wysoka – Zbójnicka Chata – Hrebienok – Stary Smokowiec

Trasa:

Stary Smokovec (Stary Smokowiec) – Razcestle Pod Sennou Kopou –  Razcestle Velicka Polana 1562m n.p.m (Rozstaje na Wielickiej Polanie) – Vyśna  Velicka  Polana (Wyżnia Wielicka Polana) – Schronisko Sliezsky Dom 1670m n.p.m (schronisko / hotel górski – Śląski Dom) – Vielickie Pleso 1666m n.p.m (Wielicki Staw) – Velicky vodopad (Wielicka Siklawa) – Dolina Velicka (Dolina Wielicka) – Pol’sky Hrebeń 2200m n.p.m (Polski Grzebień) – Vychodna Vysoka 2429m n.p.m (Mała Wysoka) – Pol’sky Hrebeń 2200m n.p.m – Prielom 2290m n.p.m. (Przełom Rohatka) – Kotlina Pod Prielomom (Kotlina pod Przełomem / Rohatką) – Velka Studena Dolina (Dolina Staroleśna) – Zbojnicke plesa 1959m n.p.m (Zbójnickie Stawy) – Schronisko Zbójnicka Chata 1960m n.p.m. (Schronisko Zbójnicka Chata) – Vareśkove pleso 1834m n.p.m (Warzechowy Staw) – Rozcestle nad Rainerovou chatou (Staroleśna Polana) – Rainerova chata (Schronisko Rainera) – Hrebienok 1285m n.p.m (Siodełko) – Stary Smokovec (Stary Smokowiec)

Szlaki:

Kraj: Słowacja

Pasmo: Tatry Wysokie

Cel:

  • Polski Grzebień
  • Mała Wysoka

Czasy przejść:

  • Stary Smokowiec – Razcestle Pod Sennou Kopou – Rozstaje na Wielickiej Polanie – Wyżnia Wielicka Polana – Schronisko / Hotel Górski – Śląski Dom – 3 godziny 15 minut / szlak:  /
  • Śląski Dom – Wielicki Staw – Wielicka Siklawa – Dolina Wielicka – Polski Grzebień – 2 godziny 15 minut / szlak:
  • Polski Grzebień –  Mała Wysoka – Polski Grzebień – 1 godzina 45 minut / szlak:  
  • Polski Grzebień –  Przełom Rohatka – 1 godzina / szlak:
  • Przełom Rohatka – Kotlina pod Przełomem / Rohatką – Zbójnickie Stawy – Schronisko Zbójnicka Chata  –1 godzina 15 minut / szlak:
  • Schronisko Zbójnicka Chata – Staroleśna Polana – 2 godziny / szlak: 
  • Staroleśna Polana – Siodełko – 20 minut / szlak:
  • Siodełko – Stary Smokowiec – 55 minut / szlak:

Łączny czas przejścia trasy:

  • 12 godzin 45 minut

Start:

  • centrum Starego Smokowca

Meta:

  • centrum Starego Smokowca

.

Opis i charakterystyka trasy:

Trasę rozpoczynamy od dotarcia do centrum Starego Smokowca (Stary Smokovec). Następnie kierujemy się na zlokalizowany w pobliżu Poczty węzeł szlaków. Wybieramy rozpoczynający się tutaj szlak żółty, prowadzący przez  Rozstaje na Wielickiej Polanie (Razcestle Velicka Polana) do hotelu górskiego Śląski Dom. Dotarcie tam wedle czasu przewodnikowego powinno nam zając około 3 godziny 15 minut.

Szlak początkowo, będzie nas prowadził równolegle z dwoma innymi – zielonym i niebieskim, przez miasto, by po kilkunastu minutach, odbić w prawo, opuszczając teren zabudowany. Na tym odcinku szlak będzie początkowo nieznacznie, następnie stopniowo coraz intensywniej piął się do góry. Po około 30 minutach powinniśmy dotrzeć w rejon ośrodka narciarskiego – Ski Centrum Jakubkova luka. Przecinając stok z wyciągiem, nadal będziemy poruszać się otwartym terenem. Na wprost nas będzie się rozpościerał wspaniały widok na masyw Sławkowskiego Szczytu. Kilka minut potem wejdziemy w las mieszany, z przewagą świerków. W takim terenie, wciąż stopniowo nabierając wysokości będziemy szli przez najbliższe półtorej godziny. Po drodze miniemy – Razcestle Pod Sennou Kopou, gdzie nasz żółty szlak przetnie się z szlakiem niebieskim, prowadzącym z małej miejscowości – Tatrzańskie Zręby. Następnie szlak zacznie zakręcać, trawersując stoki bramy Wielickiej Doliny. Stopniowo las świerkowy przejdzie w kosodrzewinę. Chwilę potem, na wysokości 1562 m n.p.m. dotrzemy do  Rozstai na Wielickiej Polanie, gdzie nasz dotychczasowy żółty szlak skończy się przechodząc, a my połączymy się ze szlakiem zielonym. Ostatni, kilkunastominutowy odcinek sprowadzi nas, wśród kosówki, ze zboczy doliny, do widocznego w dole wystawnego budynku hotelu górskiego Śląski Dom (Sliezsky Dom 1670 m n.p.m.).

zdjęcia od lewej: Hotel Górski – Śląski Dom 1670m n.p.m / autor z Przyjacielem w trakcie drogi na Polski Grzebień, tu nad Długim Stawem (Dlhé pleso) w Dolinie Wielickiej

Budynek hotelu położony jest malowniczo nad Wielickim Stawem na wysokości 1666 m n.p.m (Vielickie Pleso). Sam rozmiar budynku może przytłaczać, a jego forma nie być zbyt zachęcająca, jednak warto tu na chwilę odpocząć przed dalszą droga. Wyruszając w dalszą trasę podążać będziemy zielonym szlakiem.  Początkowo będzie on prowadził nas wokół Wielickiego Stawu. Chwilę później czeka nas strome, lecz krótkie podejście na kolejny próg doliny, za którą otwiera się urzekający widok na część doliny noszącej, bardzo charakterystyczną nazwę: Wielicki Ogród (Kvetnica). Ta część doliny, w okresie letnim, kusi oczy zielenią trawy i mnóstwem barwnych kwiatów. Po pokonaniu kolejnego podejścia, wyprowadzającego na następny z tarasów doliny, sceneria całkowicie się odmienia. Nagle znajdujemy się w martwym, majestatycznym, cichym miejscu, bez roślinności. Szlak od opuszczenia Śląskiego Domu, będzie nas wiódł coraz to wyższymi, zróżnicowanymi piętrami Wielickiej Doliny, w otoczeniu imponujących turni i szczytów: po prawej: Wielickiej Kopy (Velicka Kopa), Staroleśnego Szczytu (Bradavica), Baniastej Turni (Kupola), Małej Wysokiej (Vychodna Vysoka), w części centralnej poszrpanych skalnych zębów Polskiego Grzebienia  (Pol’sky Hrebeń). Wędrując wzrokiem w lewo, Litworowy Szczyt (Litvorovy Śtit), a dalej masyw najwyższego szczytu Tatr – Gerlacha, widok na ten ostatni będzie nam towarzyszył aż do zejścia z Polskiego Grzebienia, na drugą stronę grzbietu. Szlak początkowo nieznacznie, potem coraz intensywniej będzie się wznosił, po drodze przeprowadzając nas obok Długiego Stawu (1939 m n.p.m.).

W miarę zbliżania się do ograniczającej Wielicką Dolinę ściany Polskiego Grzebienia, szlak stanie się stosunkowo stromy, wiodąc wśród rumoszu skalnego, oraz dużych bloków skalnych, zwężającą się ścieżką. Ostatni odcinek szlaku, prowadzący wąską ścieżką nad obrywami skalnymi, został ubezpieczony za pomocą łańcuchów. Tak po 2 godzinach 15 minutach, licząc od Śląskiego Domu, wchodzimy na szerokie skalne siodło – Polski Grzebień 2200 m n.p.m. (Pol’sky Hrebeń).

zdjęcia od lewej: Wielicki Staw i Wielicka Siklawa / Polski Grzebień 2200 m n.p.m

Na przełęczy natrafimy na choinkę szlaków. Na niej znajdziemy drogowskaz z zaczynającym się w tym miejscu żółtym szlakiem, wiodącym na Małą Wysoką. Oczywiście zachęcam do jej zdobycia, widoki z niej się roztaczające wynagrodzą nam z nawiązką poniesiony trud. Decydując się jednak na jego zdobycie należy zwrócić uwagę na pogodę, jak w przypadku każdego innego tatrzańskiego szczytu, należy unikać przebywania na nim podczas burz. Samo podejście zajmie nam w górę, około 1 godziny, nie jest też wymagające technicznie. Prowadzi wygodną skalną ścieżką, prowadzącą wzdłuż ostrza grani. Szczyt Małej Wysokiej 2429 m n.p.m. (Vychodna Vysoka) jest naturalnym zwornikiem grani Wielickich Granatów, Polskiego Grzebienia, oraz Gerlacha. Grań boczna rozdziela doliny Staroleśną (Veľká Studená dolina) i Wielicką (Velická dolina). Widok ze szczytu obejmuję dużą część Tatr Wysokich, ogranicza go jednak masyw Gerlachu. Wokół zobaczymy trzy walne tatrzańskie doliny: Dolinę Wielicką, Staroleśną, oraz Białej Wody.  Z Małej Wysokiej, schodzimy tą samą ścieżka, którą weszliśmy, na przełęcz Polski Grzebień powrót powinien nam zająć nie więcej niż 45 minut.

zdjęcia od lewej: Polski Grzebień widok na Małą Wysoką / Mała Wysoka 2429m n.p.m

Z Polskiego Grzebienia, schodzimy za zielonymi znakami w kierunku przeciwnym do tego z którego przyszliśmy, kierując się do Litworowej Doliny. Nie schodzimy jednak do jej dna, w kilkanaście minut po opuszczeniu siodła, poruszając się wśród rumoszu skalnego, dotrzemy do węzła szlaków – Rozstai pod Polskim Grzebieniem – gdzie nasz dotychczasowy, zielony szlak, kończy się, a my włączamy się w szlak niebieski, kierując się na przełęcz Rohatkę (Prielom). Trawersując zbocza Małej Wysokiej, powinniśmy dotrzeć do przełęczy po około 45 minutach. Końcowa cześć podejścia pod siodło jest dość strome, prowadzące momentami po znacznie nachylonych płytach. Zostało one zabezpieczone za pomocą klamer, oraz łańcuchów. W okresach suchych, trudności, poza nachyleniem, są nieznaczne, jednak wzrastają one do dużych po opadach deszczu, lub w przypadku oblodzenia. Przełęcz jest wąskim, dość głębokim, skalnym wcięciem pomiędzy wznoszącymi się obrywami nad nią turniami.

Z siodła, podążając za niebieskimi znakami przechodzimy grzbiet w kierunku Kotlinki Pod Przełomem (Kotlina Pod Prielomom), stanowiącej górne piętra Doliny Staroleśnej. Schodząc będziemy poruszać się zakosami, po zboczach, wśród rumoszu skalnego, oraz kęp traw. Teren tutaj nie będzie już tak eksponowany jak po stronie z której przeszliśmy.

Po zejściu do podstaw ściany, zmierzamy łatwą ścieżką, wijącą się wśród bloków skalnych, w głąb Doliny Staroleśnej, oraz widocznych w oddali Zbójnickich Stawów (1959 m n.p.m.). Dalej podążamy tzw. Zbójnicką Płaśnią do nieodległego już schroniska – Zbójnicka Chata. Dotarcie do schroniska z Siodła Rohatki powinno nam zająć około 1 godziny 15 minut. W schronisku (1960 m n.p.m.) warto na chwilę usiąść i odpocząć.

zdjęcia od lewej: Schronisko Zbójnicka Chata 1960m n.p.m / Warzęchowy Staw (Vareskove Pleso) w Dolinie Staroleśnej

Wyruszając w dalszą drogę, podążamy nadal za niebieskimi znakami, poprzez kolejne piętra doliny, w otoczeniu niezwykłych widoków, na piętrząca się ponad nią turnie, oraz szczyty. Z pośród nich, dwa najbardziej charakterystyczne i dominujące w pejzażu to wznoszący się po lewej Mały Lodowy Szczyt (2462 m n.p.m.), oraz po prawej Sławkowski Szczyt (2452 m n.p.m.). W kilka minut po wyjściu z obiektu, dotrzemy do krawędzi granicy kosodrzewiny, która będzie nam już z krótkimi przerwami towarzyszyć aż do wylotu doliny.

zdjęcia od lewej: Rainerova Chata u zbiegu Doliny Staroleśnej i Doliny Małej Zimnej Wody / kolejka na Hrebienok

Około godzinę później, dotrzemy do dna doliny i płynącego nim Staroleśnego Potoku (Velky Studeny Potok). Szlak będzie wiódł wzdłuż niego. Stopniowo wraz z wytracaniem wysokości, kosówka będzie wypierana przez świerki. Po około dwóch godzinach od opuszczenia Zbójnickiej Chaty, znajdziemy się blisko wylotu doliny, docierając do Staroleśnej Polanki. W miejscu tym nasz szlak przecina się ze szlakiem czerwonym. Proponuję w tym miejscu podążenie za nim co wydatnie skróci naszą dalszą trasę. Podążając za czerwonymi znakami, po kilkunastu minutach dotrzemy do polanki na której znajduję się niewielka kamienna chatka, nosząca nazwę  Schroniska Rainera (Rainerova chata). Pomimo że do dziś w niektórych wydawnictwach turystycznych można spotkać się z nazwą – schronisko – jest to określenie, mogące wprowadzać w błąd, gdyż obiekt nie oferuje  usług noclegowych. Jest to jedynie niewielki, jednoizbowy obiekt, w którym znajdziemy bufet, oraz sklepik z pamiątkami. Znajduję się tam również muzeum poświęcone tatrzańskim tragarzom (nosičom).

Podążając za czerwonymi znakami dotrzemy po około 15 / 20 minutach na Hrebienok 1285 m n.p.m. (Smokowieckie Siodełko). Znajduje się tam duży ośrodek turystyczno – rekreacyjny, oraz górna stacja naziemnej kolejki zębatej. W miejscu tym mamy do wyboru, zakończenie pieszej wycieczki i zjechanie kolejką do Starego Smokowca, lub kontynuowanie zejścia pieszo, idąc za prowadzącymi wzdłuż linii kolejki zielonym szlakiem. W wariancie pieszym zejście do Starego Smokowca z Siodełka powinno nam zająć nie więcej niż 55 minut.

Dostępność trasy:

Piękna, widokowa trasa, bez wielkich trudności technicznych, jednak ze względu na swą długość bardzo wyczerpująca, dlatego  polecana osobą o odpowiednim przygotowaniu kondycyjnym. Trasa dostępna jak wszystkie inne szlaki powyżej linii schronisk w Słowackich Tatrach, w okresie od 15.06.-31.10.

Ostrzeżenia:

Wybierając się na opisany szlak, należy wziąć pod uwagę całkowitą długość trasy, oraz czas potrzebny na jej pokonanie. Wskazane jest bardzo wczesne wyjście. Osoby wyruszające na trasę powinny być w odpowiedniej formie fizycznej. Ze względu na długość trasa nie jest wskazana dla małych dzieci. Należy zabrać ze sobą adekwatną do długości szlaku, oraz indywidualnych potrzeb ilość napojów, oraz dodatkową ciepłą i przeciwdeszczową odzież, gdyż znajdując się w głębi szlaku nie będziemy mieli możliwości szybkiego odwrotu. W wypadku załamania pogody, szczególnie wobec nadciągającej burzy, należy unikać przebywania w otwartych partiach szczytowych grani. Po deszczu, oraz ze względu na mocno wyślizgane skały, należy  zachować szczególną ostrożność na dwóch bardziej wymagających odcinkach, pod Polski Grzebień i pod  Rohatkę.

Przydatne informacje turystyczne

Ze względu na fakt że akcje ratunkowe, oraz jakakolwiek forma pomocy medycznej w górach jest na Słowacji płatna – wskazane jest aby przed wyjazdem w Tatry Słowackie wykupić dla siebie i rodziny dodatkowe ubezpieczenie pokrywające w razie nieszczęśliwego wypadku, koszty akcji, w przeciwnym przypadku może nas spotkać przykra niespodzianka, gdy zostaniemy poproszeni o uiszczenie rachunku za taką akcję. Rachunku który może być bardzo wysoki. Dlatego zachęcam do jej wykupu. Większość z towarzystw ubezpieczeniowych oferuje tego typu usługę, należy jednak zwrócić uwagę na realną wysokość do jakiej towarzystwo ubezpieczeniowe zgadza się pokryć koszt udzielenia nam pomocy, oraz w jakiego typu działalności górskiej jest ona ważna.

Sam korzystam ze sprawdzonego przeze mnie towarzystwa ubezpieczeniowego Elvia. Oferują oni bardzo atrakcyjną cenę za ubezpieczenie, oraz elastyczność warunków w zależności od rodzaju działalności w górach, wszystkie formalności można załatwić w kilka minut w sieci, a polisa jest ważna niezwłocznie po dokonaniu i zarejestrowaniu przelewu, od dnia przez nas wskazanego. Polisę można wykupić nawet na jeden dzień, a gwarantowany w niej dodatkowy pakiet usług, w tym ubezpieczenie bagażu, sprawia że jest ona dobrą propozycją dla ludzi aktywnych.

Elvia: www.elvia.pl

.

Przydatne linki:

.

Ważne telefony:

  • Horska Służba (Słowackie Górskie Pogotowie Ratownicze) – 18 300

.

POBIERZ OPIS (PDF)

opis trasy:  Stary Smokowiec – Sławkowski Szczyt

ilość stron: 1  /  aktualizacja: 30.05.2017 / opracowanie: Sebastian Nikiel

W artykule wykorzystano fotografię pochodzące z zasobów Wikipedii. Udostępniane w ramach publicznej licencji o prawach autorskich GNU Free Documentation License wersja 1.2, lub nowsza. Dziękuję autorom za ich udostępnienie. Niniejszych zdjęcia, oraz zawarte w artykule materiały wolno rozpowszechniać, kopiować, oraz tworzyć dzieła pochodne, z wyłączeniem zastosowań komercyjnych, oraz zachowaniem informacji o autorze i ich pochodzeniu. Autorzy zdjęć: ToSter,  Mychaus, Geophagus, Kristo, Jerzy Opioła, Jozef Kotulič.

Informacja: autor dokłada wszelkich starań aby opis danej trasy był jak najbardziej wiarygodny i szczegółowy, przy czy nie ponosi odpowiedzialności za zmiany danych zawartych w opisie, to jest dostępności punktów gastronomiczny, kolejek, typu i jakości oznakowania szlaków oraz ich przebiegu i tym podobnych, jak i skutków złej oceny własnych umiejętności i przygotowania fizycznego, oraz zmian charakterystyki szlaku ze względu na panujące warunki pogodowe.

Informacje prawne: cytaty i informacje o opisywanych obiektach, lub miejscach, wykorzystano w opracowaniu zgodnie z art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jako ograniczenie majątkowych praw autorskich na rzecz dozwolonego użytku, zgodnie z nowelizacją rzeczowej ustawy z 2015 roku, wyłącznie w celu prezentacji i szerszego omówienia poruszanych wątków, pozostających w związku z jego głównym tematem.

Prawa autorskie – można wykorzystywać nieodpłatnie wyłącznie w zastosowaniach niekomercyjnych, oraz z uznaniem i zachowaniem autorstwa, zgodnie z licencją Creative Common 3.0 – www.creativecommons.org / Copyright – can be obtained in a non-commercial manner and with the recognition and behavior made, in accordance with the license under the Creative Common 3.0 license – www.creativecommons.org