opis szlaku: Węgierska Górka – Fajkówka – Barania Góra – Wodospad Kaskady Rodła – Wisła Czarne

Sebastian77

Beskid Śląski / opis szlaku: Węgierska Górka – Przełęcz Siodełko – Fajkówka – Barania Góra – Wodospad Kaskady Rodła – Wisła Czarne / strona 3/3

Zakręcamy w prawo, w stronę widzianej już wcześniej wieży widokowej, rozpoczynając ostatni krótki odcinek marszu przed szczytem. Będzie on wiódł początkowo lasem świerkowym, który potem po stronie prawej ustąpi otwierając przed nami znane już malownicze panoramy. Po około 10 – 15 minutach od chwili opuszczenia czarnego szlaku powinniśmy stanąć na drugim co do wysokości szczycie Beskidu Śląskiego – Baraniej Górze mierzącej 1220 m n.p.m.. Sam szczyt od strony zachodniej otacza szczątkowy las świerkowy, pozostałość dawnych lasów, jeszcze początkiem wieku otaczającego go właściwie w całości. Bonusem tej zmiany jest z całą pewnością wybitna malowniczość szczytu. Zakres panoram możemy dodatkowo poszerzyć wchodząc na wspomnianą już metalową wieżę widokową. Jej wysokość wynosi 15 m, jednocześnie może na niej przybywać do 20 osób.

Ostatni odcinek szlaku przed zdobyciem głównego celu naszego wypadu, prowadzi szlakiem czerwonym, wraz z zielonym i niebieskim, wzdłuż pozostałości dnawego lasu świerkowego porastającego szczyt Baraniej Góra 1220 m n.p.m. – obecnie będącego praktycznie pozbawionego okrywy leśnej, co sprawia że odznacza się wspaniałymi walorami widokowymi…

Wieża została wybudowana po wielu trudach latem 1991 roku, a oddana do użytku we wrześniu tegoż roku. Powstała ona wokół istniejącego tam wcześniej betonowego postumentu wyznaczające szczyt, podobnego jak można było znaleźć na wielu innych polskich szczytach, jak choćby Turbaczu w Gorcach. Sam postument, pozostawiony w osi wieży wykorzystano do zawieszenia tablicy pamiątkowej „Pamięci Polskich Partyzantów” którzy w latach 1943-45 operowali w Beskidzie Śląski, w tym w rejonie masywu Baraniej Góry. Tablica została ufundowana przez IPN i Związek Żołnierzy NSZ Okręg Śląsk Cieszyński w 2016 roku. Warto tuż z pewnością przypomnieć ze pomimo iż wieża widokowa posiada instalację odgromową ze względu na jej metalową konstrukcję, oraz odsłonięty szczyt, nie należy przybywać podczas burz ani na niej, ani samym szczycie. Z wieży możemy podziwiać niczym nie ograniczoną panoramą na szczyty Beskidu Śląskiego, Żywieckiego, oraz Małego. Kotlinę Żywiecką, Dolinę Zimnika, jak i odległą Małą Fatrę i Tatry Wysokie.

Na szczycie Baraniej Góry znajduje się ogólnodostępna wieża widokowa o wysokości 15 m, jej fundamenty otaczają betonowy obelisk wytaczający dawniej szczyt, dziś znajduje się na nim tablica pamiątkowa „Pamięci Polskich Partyzantów” którzy w latach 1943-45 operowali w Beskidzie Śląski, w tym w rejonie masywu Baraniej Góry.

Tuż przed wieżą widokową natrafimy na węzeł szlaków. Mamy tu do wyboru kilka wariantów zejścia, tu polecam najkrótszy, co bynajmniej nie oznacza że mniej ciekawy, proponuję zejście szlakiem niebieskim w kierunku Wisły Czarne, prowadzącego Doliną Białej Wisełki. Warto tu zwrócić uwagę na wybór właściwego kierunku marszu, szlak ten nie zaczyna się bowiem na szczycie Baraniej Góry, lecz prowadzi na nią aż ze Zwardonia.

Panoramy z wieży widokowej na Baraniej Górze 1220 m n.p.m., zdjęcia od góry od lewej: widok w kierunku Barańskiego Gronia, po lewej Magurki Radziechowskiej, w dole zabudowań Węgierskiej Górki i ościennych gmin, a nad nią szczytów Beskidu Żywieckiego / widok w stronę szlaku prowadzącego przez Gawlasi, Zielony Kopiec, Malinowską Skałę, Małe Skrzyczne na Skrzyczne (widać nadajnik na tym ostatnim) / widok z wierzy w stronę szlaku którym przyszliśmy / na pierwszym planie Beskid Żywiecki, za nimi turnie Tatr…

Kolejna część niniejszego opracowania, jako że dotyczy już opisanego wcześniej szlaku niebieskiego, będzie powtórzeniem z opracowania trasy Węgierska Góraka – Barania Góra – Wodospad Kaskady Rodła – Wisła Czarne (opis znajdziecie tutaj») jeśli jest więc on już wam znany może go pominąć, od razu przechodząc do podsumowania niniejszej trasy, jeśli jednak nie to zachęcam do lektury.

…wieża widokowa na Baraniej Górze 1220 m n.p.m.

Ruszając ze szczytu w dół, zgodnie ze wskazaniami drogowskazu, zakręcamy za niebieską strzałką w lewo na dobrze widoczną szeroką drogą gruntową. Czeka nas teraz 4,2 km odcinek prowadzący przez cały czas w dół, chwilami intensywnie. Jego pokonanie powinno nam zająć około godziny dziesięciu minut.

Ruszając ze szczytu Baraniej Góry w kierunku Doliny Białej Wisełki i dalej Wisły Czarne, podążamy za niebieskimi znakami. Szlak zakręca w lewo w stronę dobrze widocznej szerokiej gruntowej drogi, schodząc żegnać nas będą piękne widoki na pasmo Skrzycznego, Gawlasi i Zielony Kopiec…

Tuż po ruszeniu ze szczytu szlak zacznie gwałtownie opadać, by niedługo potem odbić w lewo w stronę lasu, opuszczając wspomniany trakt. Ścieżka cały czas ostro opadając w dół poprowadzi po kamieniach wśród zniszczonego lasu świerkowego, który wraz z wytracaniem wysokości będzie powoli ustępował lasowi mieszanemu. Po drodze miniemy kilka obudowanych kamiennymi źródeł. Stanowią one dopływ Białej Wisełki której źródła znajdują się nieopodal szczytu Baraniej na wysokości 1080 m n.p.m, z nurtem której spotka się nasz niebieski szlak.

Niedługo po opuszczeniu szczytu Baraniej szlak zakręci w lewo, opuszczając trakt, prowadząc lasem gwałtownie opadającą w dół ścieżką. Po drodze miniemy kilka obudowanych kamiennymi wylotami źródeł. Stanowią one dopływ Białej Wisełki której źródła znajdują się nieopodal szczytu Baraniej na wysokości 1080 m n.p.m., gdy byłem ostatni raz na rzeczowym szlaku, tudzież 11.05.2021, ścieżkę wypełniał wartki potok odprowadzający wody z roztopów, zasiliły one dodatkowo wszystkie źródełka i potoki…

Po przebyciu około 1300 m szlaku dotrzemy do ostatniego otwartego punktu widokowego. Warto tu na chwilę się zatrzymać by nacieszyć oczy panoramą. W pejzażu będzie tu dominował Wielki Stożek, oraz pasmo Soszowa aż po Wielką Czantorię. Po prawej będziemy mogli dostrzec rozległą polanę w masywie Cieńków Wyżni. Ruszając w dalszą drogę zakręcamy w prawo za intensywnie opadającą, ku gęstemu mieszanemu lasu, ścieżką. Po kolejnych kilku minutach ścieżka zakręci w lewo doprowadzając nad do Doliny Białej Wisełki. Po drodze miniemy tablicę informującą o granicach Rezerwatu Barania Góra, który opuszczamy.

Po przebyciu około 1300 m szlaku dotrzemy do ostatniego otwartego punktu widokowego. Warto tu na chwilę się zatrzymać by nacieszyć oczy panoramą. W pejzażu będzie tu dominował Wielki Stożek, oraz pasmo Soszowa aż po Wielką Czantorię. Po prawej będziemy mogli dostrzec rozległą polanę w masywie Cieńków Wyżni. Ruszając dalej zakręcamy w dół za ostro opadającą ścieżką, która wkrótce wprowadzi w nas piękny mieszany las, chwilę potem miniemy tablicę informującą o granicy rezerwatu Baraniej Góry.

Kilka minut potem ścieżka wciąż opadając, acz już nie tak intensywnie, prowadząc leśną drogą wzdłuż wijącego się wśród skał koryta Białej Wisełki, przybierającego na sile dzięki spływającym z masywu Baraniej Góry licznym źródłom, dotrzemy do niezwykle efektownego wodospadu Kaskady Rodła. Gdzie Wisełka meandrując pomiędzy twardszymi skałami, oraz rzeźbiąc miększe piaskowce, oraz iły utworzyła ciąg 25 wodospadów i progów wodnych, z którego najwyższy, pierwszy na jaki natrafimy schodząc w dół ma wysokość około 5 m.

Wędrując przez Dolinę Białej Wisełki po kilkunastu minutach dotrzemy do efektownych wodospadów „Kaskady Rodła” tu na dole po lewej widziane z góry, od strony szlaku…

Tu pewna ciekawostka, pomimo że przyjęło się mówić o wodospadzie na Białej Wisełce, formalnie znajdują się na potoku Wątrobnym, który dopiero za Wrotami Kubisza łączy się z potokiem Roztocznym tworząc nurt właściwej Białej Wisełki, tym nie mniej to właśnie potok Wątrobny uważany jest za jej główny ciek źródłowy, stąd uogólniając mówi się o Kaskadzie Rodła na Białej Wisełce.

Wodospad „Kaskady Rodła” w miejscu tym Wisełka meandrując pomiędzy twardszymi skałami, rzeźbiąc miększe piaskowce, oraz iły utworzyła ciąg 25 wodospadów i progów wodnych, z którego najwyższy (tu na zdjęciach) pierwszy na jaki natrafimy schodząc w dół ma wysokość około 5 m… Po lewej zdjęcie połowy lipca 2019 roku, po prawej kaskady zasilone wodami po roztopach śniegu 11.05.2021 roku.

Dwa największe wodospady znajdują się górnym odcinku kaskad i mają 3,5 oraz 5 metrów wysokości. Są to najwyższe wodospady Beskidu Śląskiego. U podnóża wodospadów znajdują się wyżłobione kotły eworsyjne. Odsłaniające się w progach wodospadów skały reprezentują flisz karpacki, wykształcony w dwojaki sposób: niżej położone progi rozwinięte są na tzw. warstwach godulskich (drobnoławicowe piaskowce i łupki), natomiast wyżej położone progi założone są na tzw. warstwach istebniańskich (masywne piaskowce i zlepieńce) – te wodospady są wyższe i atrakcyjniejsze (właściwe Kaskady Rodła). Powstanie kaskad związane jest przede wszystkim z erozyjną działalnością potoku (erozja denna i erozja wsteczna) oraz z odpowiednim ułożeniem warstw skalnych podłoża względem kierunku przepływu wody.

na podstawie:
www.pl.wikipedia.org

wodospad „Kaskady Rodła” / po lewej zdjęcie połowy lipca 2019 roku, po prawej kaskady zasilone wodami po roztopach śniegu 11.05.2021 roku.

Wędrując pięknym wysokim lasem, wzdłuż chwilami głęboko wciętego w stoki koryta Białej Wisełki, mijając kolejne wodospady i progi wodne po kilkunastu minutach docieramy do mostku gdzie zakręcamy w lewo włączając się w asfaltową szosę, są to właśnie wspomniane Wrota Kubisza. Przed nami ostatni etap szlaku, w całości prowadzący opadającą łagodnie w dół szosą, wzdłuż nurtu Białej Wisełki. Odcinek ten liczący 3,5 km doprowadzi nas do wlotu doliny, tuż obok parkingu i remizy strażackiej w Wiśle Czarne.

Pokonanie całego szlaku z Baraniej Góry do parkingu w Wiśle Czarne nie powinno nam zająć więcej niż około dwóch godzin, choć czas ten nie uwzględnia postojów przy kaskadach, stąd mi jako zapalonemu fotografowi, zajęło to znacznie więcej. Jeśli podróżujemy środkami komunikacji publicznej, musimy jeszcze podejść około 700 m za szosą, mijając remizę wzdłuż zabudowań, do najbliższego przystanku PKS/BUS skąd odjeżdżają połączenia między innymi do Wisły.

Minąwszy ciąg kilkunastu wodospadów i progów wodnych ścieżka zakręci w prawo, doprowadzając nas do mostku, który mijając zakręcamy w dół – w lewo, włączając się w asfaltową drogę gospodarczą. Ostatnia część wędrówki prowadzić będzie wzdłuż koryta Wisełki, szosą, aż do parkingu w Wiśle Czarne, tuż obok remizy ochotniczej straży pożarnej. Po drodze miniemy kilka drewnianych kolib w których znajdują się czynne sezonowo gospody, jak i kwatery…

Uwagi dotyczące zamknięcia zielonego szlaku:

Jak zostało tu już poruszone w pierwszej części opisu niniejszej trasy, ze względu na trwającą budowę drogi ekspresowej S1, na dzień 27.05.2021 roku, szlak zielony na odcinku 5,6 km Węgierska Górka – Kamesznica Złatna został zamknięty. Pragnę tu zaznaczyć zanim przejdę do dalszej części, że nikogo nie namawiam do łamania powyższego zakazu, ani nie biorę odpowiedzialności za takowe postępowanie, poniższe uwagi są moimi własnymi wnioskami, które mają na celu tylko naświetlić nie do końca przemyślaną z taki krokiem sytuację, oraz zasugerować ewentualne możliwości bezpiecznego obejścia terenu samej budowy.

Szlak zielony w istocie tuż po opuszczeniu centrum Węgierskiej Górki, powyżej hotelu Zacisze przy ulicy Turystycznej, prowadzi przez teren budowy drogi ekspresowej S1. Jednakże równocześnie nie prowadzi przez sam plac budowy, a jedynie drogą która wykorzystywana jest do wywożenia urobku z terenu budowy, oraz dowozu materiałów budowlanych. Co więcej droga ta nie jest zamknięta dla ruchu, jest normalnie uczęszczana przez pieszych i pojazdy mieszkańców osiedli zlokalizowanych powyżej terenu budowy. W związku z czym wydaje się dalece zbyt pochopne zamykanie całego szlaku z powodu tego tylko krótkiego problematycznego odcinka, tym bardziej że przy zachowaniu uwagi można go w miarę bezpiecznie minąć.

Zdaję sobie również jednocześnie sprawę że nie da się zażegnać niebezpieczeństwa wynikające z konieczności przejścia przez teren budowy, gdzie pracują ciężkie maszyny budowlane i kursują liczne ciężarówki, tym bardziej jeśli miałoby to miejsce w przypadku grup szkolnych. Dlatego można ten odcinek bezpiecznie i bez większych problemów nawigacyjnych zupełnie pominąć, nadkładając jedynie około kilometra do półtorej drogi. W takim przypadku sprawę tą może rozwiązać zmiana jego przebiegu gdzie początkowo podążalibyśmy za szlakiem czerwonym prowadzącym z Węgierskiej Górki, w kierunku Baraniej Góry przez Magurkę Radziechowską, mając następnie do wyboru kilka wariantów powrotu na szlak zielony już poza ternem budowy.

wariant I

Na szlak czerwony natrafimy na tej samej choince szlaków w centrum Węgierskiej Górki, gdzie zaczyna się sporny szlak zielony, zamiast więc skręcić w lewo na szlak zielony, zakręcamy w prawo na szlak czerwony. Wariant ten został szczegółowo opisany w opracowaniu trasy: Węgierska Góraka – Barania Góra – Wodospad Kaskady Rodła – Wisła Czarne – tutaj». Szlakiem czerwonym podążamy w górę mijając zabytkowy schron bojowy Waligóra, aż do osiedla Chupki. Tam włączamy się w ulicę Turystyczną, zakręcając w prawo i po przejściu około 700 metrów docieramy tą właśnie ulicą do skrzyżowania gdzie szlak zielony opuszcza ulicę Turystyczną przechodząc na ulicę Gajówka, tym samy trafiamy z powrotem na nasz szlak zielony z pominięciem samego terenu budowy.

wariant II

Kolejnym może ciekawszym nieco wariantem pod kątem samej charakterystyki przejścia, jest podążenie szlakiem czerwonym wyżej, mijając osiedle Chupki aż pod Świniarkę. Tam tuż pod szczytem szlak, nieopodal charakterystycznej formacji skalnej, przetnie się z leśną droga gospodarczą, którą poprowadzono turystyczną trasę jeździecką oznakowaną żółtymi kółkami na białym tle. W miejscu tym zakręcamy w lewo i podążamy tą drogą, za tymi znakami w dół. Po kilkunastu minutach i przejściu dystansu około 1,3 km dotrzemy do rozwidlenia dróg w rejonie opisanego w pierwszej części opracowania, niewielkiego stawku pełniącego rolę awaryjnego zbiornika wodnego dla Straży Pożarnej, gdzie natrafimy na interesujący nas zielony szlak.

Jedną z opcji ominięcia terenu budowy S1, jest podążanie początkowo za szlakiem czerwonym, mniej więcej w połowie podejścia pod szczyt Świniorki, szlak czerwony przetnie się z drogą gospodarczą którą poprowadzono trasę jeździecką oznakowaną żółtym kołem na białym kwadratowym tle – tam opuszczamy szlak czerwony, odbijając w lewo i podążając za rzeczowymi znakami. Po kilkunastu minutach droga sprowadzi nas do opisanego na początku rozwidlenia, nieopodal niewielkiego stawku pełniącego rolę zbiornika awaryjnego dla straży pożarnej, tam włączamy się w szlak zielony dalej podążając już nim, w ten sposób można bardzo łatwo ominąć sporny teren budowy.

wariant III

Opcją trzecią prowadzącą również do wymienionego w wariancie II miejsca, jest przejście leśną drogą gospodarczą, zaczynającą się tuż powyżej osiedla Chupki, prowadząc nieco poniżej trasy konnej. W tym przypadku dystans do przebycia wynosi nieco więcej bo około 1,4 km. Różnicę tę jednak niweluje fakt że nie podchodzimy aż pod Świniarkę.

Jak więc widzimy istnieje co najmniej kilka łatwych sposób obejścia problemu terenu budowy na początkowym odcinku szlaku zielnego. Rozwiązań nie wymagających żadnych skomplikowanych ustaleń z gestorami tego terenu, ani dużego nakładu pracy, czy kosztów. Staje się tu aż nadto widoczne że po prostu zabrakło chęci i dobrej woli ze strony PTTK odział Babiogórski, co jednak podkreślam jest wyłącznie moim zdaniem. W każdym razie warto z pewnością wiedzieć że istnieje łatwa i bezpieczna alternatywa pominięcia terenu budowy drogi S1 na szlaku zielonym, tym bardziej że nie wiadomo jak długo ona potrwa, ani czy po jej zakończeniu szlak zostanie przywrócony w pierwotnym swym kształcie do użytku, z czym również bywa różnie.

.

Dostępność trasy / ostrzeżenia:

Trasa dostępna pod kątem możliwości przebycia w zróżnicowanych warunkach atmosferycznych przez cały rok, jednak ze względu na obecność licznych i długich podejść, oraz łączną długość wynoszącą 20,3 km, co równa się siedmiu godzinom marszu, wymaga odpowiednio dobrego przygotowania kondycyjnego. Możliwa jest również do pokonania przez mniej wprawnych piechurów, jednak w takim wypadku należy wziąć pod uwagę dłuższy czas przejścia dostosowany do własnych możliwości. Trasa pozbawiona schronisk, z dostępem do naturalnych źródeł wody tylko w pierwszej jej części na odcinku Węgierska Górka – Fajkówka, w dalszej części cieki aż do kulminacji Baraniej Góry występując jedynie okresowo, dlatego należy pamiętać o zabraniu odpowiedniego zapasu napojów, oraz dodatkowej cieplejszej odzieży dopasowanej do pory roku, jak i odzieży przeciwdeszczowej.

Trasa w pierwszej części, gdzie prowadzi szlakiem zielonym cechuje się dość nieintuicyjnym i wybrakowanym oznakowaniem (stan na 27.05.2021) w związku z czym należy zachować wzmożoną uwagę. W drugiej części od Fajkówki do Baraniej Góry prowadząca szlakiem czarnym wiedzie w dużej części polanami i otwartymi stokami górskimi, co może znacząco utrudniać orientację w przypadku załamania pogody, należy posiadać umiejętność poruszania się w takich warunkach, w tym podstaw posługiwania się mapą i nawigacji w terenie. Utrudnienia te dotyczą również pory zimowej, gdzie otwarte odcinki mogą być słabo, lub wcale nie przetarte, w warunkach takich zaleca się rozważenie zmiany trasy, lub nawet rezygnację z wycieczki.

.

Przydatne linki:

.

Ważne telefony / e-mail:

  • GOPR numer alarmowy – 985 lub 601 100 300
  • międzynarodowy numer ratunkowy – 112

.

Wykorzystane źródła / Wikipedia:

.

POBIERZ OPIS (PDF)

opis szlaku: Węgierska Górka – Przełęcz Siodełko – Fajkówka – Barania Góra – Wodospad Kaskady Rodła – Wisła Czarne / strona 3/3

publikacja: 06.06.2021 / opracowanie i zdjęcia: Sebastian Nikiel

Informacja: autor dokłada wszelkich starań aby opis danej trasy był jak najbardziej wiarygodny i szczegółowy, przy czy nie ponosi odpowiedzialności za zmiany danych zawartych w opisie, to jest dostępności punktów gastronomiczny, kolejek, typu i jakości oznakowania szlaków oraz ich przebiegu i tym podobnych, jak i skutków złej oceny własnych umiejętności i przygotowania fizycznego, oraz zmian charakterystyki szlaku ze względu na panujące warunki pogodowe.

Informacje prawne: cytaty i informacje o opisywanych obiektach, lub miejscach, wykorzystano w opracowaniu zgodnie z art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jako ograniczenie majątkowych praw autorskich na rzecz dozwolonego użytku, zgodnie z nowelizacją rzeczowej ustawy z 2015 roku, wyłącznie w celu prezentacji i szerszego omówienia poruszanych wątków, pozostających w związku z jego głównym tematem.

Prawa autorskie – można wykorzystywać nieodpłatnie wyłącznie w zastosowaniach niekomercyjnych, oraz z uznaniem i zachowaniem autorstwa, zgodnie z licencją Creative Common 3.0 – www.creativecommons.org / Copyright – can be obtained in a non-commercial manner and with the recognition and behavior made, in accordance with the license under the Creative Common 3.0 license – www.creativecommons.org

 

 

 

Strony: 1 2 3