Międzybrodzie Bialskie – Czupel – Magurka Wilkowicka

Sebastian77

Beskid Mały / Międzybrodzie Bialskie – Czupel – Magurka Wilkowicka – Wilkowice Stalownik
Trasa:

Międzybrodzie Skrzyżowanie (Międzybrodzie Bialskie) 334 m n.p.m. – Przełęcz pod Czuplem 872 m n.p.m. – Czupel 933 m n.p.m. – Magurka Wilkowicka 909 m n.p.m. – Schronisko PTTK na Magurce Wilkowickiej – Przełęcz Łysa 585 m n.p.m. – Mikuszowice Krakowskie (Stalownik – pętla autobusowa linii miejskiej numer 2) 417 m n.p.m.

Szlaki:

 kraj: Polska 

pasmo: Beskid Mały

Cel:

  • Czupel 933m n.p.m.
  • Magurka Wilkowicka 909m n.p.m.

Czasy przejść:

  • Międzybrodzie Skrzyżowanie – Przełęcz pod Czuplem – Czupel: 1 godzina 50 minut / szlak:
  • Czupel – Schronisko PTTK na Magurce Wilkowickiej: 40 minut / szlak:
  • Schronisko PTTK na Magurce Wilkowickiej – Przełęcz Łysa: 1 godzina / szlak:
  • Przełęcz Łysa – Mikuszowice Krakowskie przystanek MZK: 35 minut / szlak:

Łączny czas przejścia trasy:

  • 4 godziny 5 minut

Start:

  • Międzybrodzie Bialskie / przystanek PKS Międzybrodzie Skrzyżowanie

Meta:

  • Mikuszowice Krakowskie – pętla końcowa linii miejskiej miasta Bielsko-Biała numer 2

.

Opis i charakterystyka trasy:

Trasę zaczynamy od dotarcia do centrum Międzybrodzia Bialskiego, w rejon domu kultury zlokalizowanego tuż obok skrzyżowania głównych ulic biegnących z Porąbki do Czernichowa, oraz szosy biegnącej z Przełęczy Przegibek z Bielska-Białej. Zważając na fakt iż trasę kończyć będziemy po drugiej stronie pasma górskiego wskazane byłoby skorzystanie z środków transportu publicznego, oraz pozostawienie własnego pojazdu na jednym z parkingów w Bielsku-Białej.

Do Międzybrodzia Bialskiego kursują regularne i liczne połączenia PKS z Bielska-Białej, wsiadając kupujemy bilet do przystanku „Międzybrodzie skrzyżowanie”. Wysiadając z PKS przechodzimy na drugą stronę ulicy i udajemy się w prawo za główną szosą. Po około 50m po prawej stronie zobaczymy budynek marketu samoobsługowego, a za nim parking i dom kultury. Mijamy budynki nadal podążając za główną szosą, po lewej towarzyszyć będą nam widoki na charakterystyczną górę Żar, z płaskim, ściętym wierzchołkiem, gdzie znajduję się sztuczny zbiornik elektrowni wodnej. Mijając budynek marketu i przechodząc przez drogę, po prawej zobaczymy choinkę szlaków, a na niej nasz czerwony szlak. Dziesięć metrów dalej, szlak bez oczywistych wskazań zakręca w szutrową drogę dojazdową do prywatnych posesji, ostro wyrywając pod górę.

zdjęcia od lewej: Ruszając na szlak z Międzybrodzia towarzyszyć nam będzie charakterystyczny masyw góry Żar / Czerwony szlak na Czupel rozpoczyna się nieopodal Domu Kultury w Międzybrodziu Bialskim

Na tym etapie wskazane jest zachowanie wzmożonej uwagi, gdyż szlak będzie przez kolejne piętnaście minut kluczył pomiędzy domami, przez cały czas ostro rwąc do góry. Po kilkunastu minutach podchodzenia otworzy się za nami malownicza panorama na dolinę Międzybrodzką, z sztucznym zbiornikiem wodnym, zabudowaniami Międzybrodzia i gmin ościennych i górujących ponad nimi szczytami Beskidu Małego, w tym wymienioną już górą Żar. Po około 20 minutach, szlak ostatecznie opuści zabudowania i wprowadzi na do lasu, wciąż ostro się pnąc do góry.

Start czerwonego szlaku na Czupel – szlak początkowo prowadzi drogą dojazdową do prywatnych posesji od początku ostro rwąc do góry

Charakterystyka szlaku jak powyżej utrzyma się przez najbliższą godzinę czterdzieści minut. Ścieżka nieustannie będzie się pięła do góry, poza kilkoma krótkimi wypłaszczeniami. Prowadzić będzie przez cały czas lasem mieszanym, z przewagę buków. Stopniowo wraz z nabieraniem wysokości po prawej stronie, pomiędzy rzednącymi drzewami otwierać się będą przed nami piękne panoramy na dolinę Międzybrodzia, otaczających ją szczytów Beskidu Małego, a nieco po prawej (patrząc w kierunku marszu) będzie można dostrzec nasz ostatni cel wycieczki – Magurkę Wilkowicką i zarys schroniska PTTK.

zdjęcia od lewej: Wraz z nabieraniem wysokości, po kilkunastu minutach od startu otwierają się przed nami piękne panoramy na dolinę Międzybrodzia, oraz okalające szczyty Beskidu Małego z dominującym masywem Żaru / Po około 20 minutach od startu szlak opuszcza ostatecznie zabudowania i wprowadza nas w las

Szlak przez pierwszą godzinę i czterdzieści minut w większości wciąż  będzie piął się do góry, stopniowo wraz z nabieraniem wysokości po prawej stronie pojawią się przesieki pomiędzy którymi pojawią się malownicze panoramy, a patrząc na wprost kierunku marszu – nieco po prawej – dostrzeżemy jeden z naszych celów wycieczki – Magurkę Wilkowicką i zarys schroniska PTTK na niej

Po około półtorej godzinie od startu z Międzybrodzia, dotrzemy do węzła szlaków gdzie do naszego szlaku dołącza prowadzący z Czernichowa szlak niebieski. Warto dodać że szlak w tym miejscu mija w niewielkiej odległości szczyt Rogacza  898 m n.p.m., o czym również informuje nas jedna z tabliczek. Wkrótce potem dotrzemy na w większości zalesione, słabo wyodrębnione siodło, będzie to Przełęcz pod Czuplem 872 m n.p.m., w miejscu tym opuszczamy nasz dotychczasowy czerwony szlak i przechodzimy na towarzyszący nam od kilku minut szlak niebieski, którym podążać będziemy aż do schroniska na Magurce Wilkowickiej.  Ruszając za niebieskimi znakami w górę, czeka nas teraz ostanie, kilku minutowe podejście pod pierwszy z naszych celów – Czupel.

zdjęcia od lewej: Wraz z nabieraniem wysokości szlak staje się coraz bardziej widokowy / Węzeł szlaków niedaleko Przełęczy pod Czuplem – w miejscu tym do naszego czerwonego dołącza szlak niebieski

zdjęcia od lewej: Przełęcz pod Czuplem – w miejscu tym opuszczamy czerwony szlak  i przechodzimy na szlak niebieski / Ostatnie metry podejścia pod widoczny już szczyt Czupla

Dotarcie na szczyt nie powinno nam zająć więcej niż 10 minut. Stając na szczycie Czupla 933 m n.p.m., stajemy równocześnie na najwyższym szczycie Beskidu Małego, zaliczanego do Korony Gór Polskich. Szczyt obecnie jest wyjątkowo malowniczym punktem widokowym, otwartym z jednej strony na dolinę Międzybrodzką i jezioro, oraz otulające szczyty Beskidu Małego, z drugiej zaś na gminę Łodygowice i panoramę Beskidu Śląskiego, oraz odleglejszego Żywieckiego. Do nie tak dawna szczyt pozostawał w pełni zalesiony, lecz w wyniku przejścia kilku halnych w minionych latach, zniszczeniu w ich wyniku pierwotnego drzewostanu w partiach szczytowych Czupla, oraz pracach wyrębowych, powstały polany i przesieki udostępniające wymienione malownicze panoramy. Warto zważając na wyjątkowe walory widokowe usiąść na szczycie na chwilę i odpocząć przed dalszą drogą, w tym celu przygotowano tam kilka ławeczek.

zdjęcia na górze i na dole po lewej: szczyt Czupla 933  m n.p.m. udostępnia piękne widoki na Beskid Mały, Międzybrodzie, oraz w kierunku przeciwnym na Beskid Śląski i Żywiecki / zdjęcia na dole po prawej: zbiornik elektrowni wodnej na górze Żar – widok (powiększenie 20x) z szczytu Czupla

Z szczytu podążając nadal za niebieskimi znakami, rozpoczynamy łagodne zejście w kierunku kolejnego celu wycieczki – Magurki Wilkowickiej. Mijając Czupel, zasadniczo zakończyliśmy też najbardziej wymagający etap szlaku, od tej pory poza kilkoma łagodnymi podejściami głównie będziemy poruszać się w dół. Przed nami teraz około 40 minutowy odcinek szlaku, wiodący grzbietami, częściowo lub całkowicie otwartymi polanami.

zdjęcia od lewej: Opuszczając Czupel pozostawiamy za sobą najbardziej wymagający odcinek szlaku / Oglądając się wstecz na Czupel /  W drodze na Magurkę Wilkowicka z Czupla

Niedaleko od kolejnego celu wycieczki Schroniska PTTK na Magurce Wilkowickiej natrafimy na węzeł szlaków gdzie nasz niebieski szlak łączy się ze szlakiem czarnym wiodącym z Łodygowic przez Skałę Czarownic na Magurkę, od tej chwili będą one prowadziły do schroniska wspólnie

Po około 25 minutach dotrzemy w rejon stosunkowo nowego węzła szlaków. W miejscy tym na śródleśnej polanie nasz niebieski szlak łączy się szlakiem czarnym prowadzącym z gminy Łodygowice przez Skałę Czarownic do Schroniska PTTK na Magurce. Celowo napisałem „stosunkowo” bowiem rzeczowy czarny szlak powstał około roku temu i wciąż może nie być obecny na mapach turystycznych.

zdjęcia od lewej: Idąc niebieskim szlakiem od strony Czupla – wyłaniające się przed nami Schronisko PTTK na Magurce Wilkowickiej / Team zdobywców w komplecie przed schroniskiem na Magurce Wilkowickiej

Idąc dalej, po około 15 minutach zobaczymy na obszernej polanie przed nami schronisko PTTK na Magurce Wilkowickiej – 909 m n.p.m., w ten oto sposób dotarliśmy do kolejnego celu naszego wypadu. Z przed schroniska roztaczają się piękne widoki, na prawo na Beskid Śląski (spoglądając w kierunku z którego przyszliśmy), w tym pobliski szczyt Klimczoka, oraz nieco odleglejsze Skrzyczne (najwyższy szczyt Beskidu Śląskiego), oraz odległe szczyty Beskidu Żywieckiego z dominującymi masywami Babiej Góry i Pilska, przy dobrej widoczności dostrzec można również Tatry. Patrząc w kierunku przeciwnym, zobaczymy pętle szlaku którym tu przywędrowaliśmy z Międzybrodzia, oraz towarzyszący nam przez większość wędrówki masyw góry Żar.

zdjęcia do lewej: Z przed schroniska na Magurce roztaczają się piękne widoki na Beskid Mały, Śląski, oraz odleglejszy Żywiecki z widoczną Babią Górą i Pilskiem (patrz zdjęcie) / Schronisko PTTK na Magurce Wilkowickie

Rozpoczynając zejście z Magurki do wyboru mamy kilka opcji szlaków, w tej relacji znajdziecie opis zejścia nie najkrótszego ale ciekawszego, opadającego nieco łagodniej od pozostałych, oraz sprowadzających nas na przystanek linii miejskiej gwarantującej dobre połączenie do centrum Bielska-Białej. Początkowo wybieramy szlak czerwony prowadzący wraz z szlakiem Żółtym (uwaga! Szlak czerwony prowadzi w dwóch kierunkach, my wybieramy kierunek – Leszczyny / Mikuszowice Krakowskie). Szlak prowadząc łagodnie w dół, żegnał nas będzie pięknymi widokami – po prawej stronie na Międzybrodzie, jezioro Międzybrodzkie, oraz szczyty Beskidu Małego, w tym Żar, Bukowski Groń, oraz na wprost na pobliskie Gaiki i Hrobaczą Łąkę. Oglądając się wstecz żegnać nas będzie szczyt Magurki Wilkowickiej. Kilka minut później dotrzemy do rozwidlenia szlaków, gdzie opuszczamy towarzyszący nam żółty szlak, skręcając za czerwonymi znakami w lewo. Nieopodal znajduje się na świerku mała kapliczka, u stóp której wiosną obecnego (2013) roku natrafiłem na skupisko Krokusów, co jest dość rzadkie w tej części Beskidów…

Rozpoczynając zejście z Magurki Wilkowickiej (czerwonym szlakiem) żegnają nas piękne widoki na Beskid Mały i Międzybrodzie Bialskie ze sztucznym zbiornikiem wodnym

zdjęcia od lewej: Kilka minut po opuszczeniu schroniska na Magurce Wilkowickiej docieramy do kolejnego węzła szlaków / Tuż za węzłem szlaków, po skręceniu w lewo (patrz zdjęcie po lewej) natrafiłem na unikatowe w tej części gór Krokusy

Szlak będzie teraz meandrował prze kilka kolejnych minut po niskim nasadowym młodniku świerkowym, sprowadzając nas w dół, następnie przetnie się z leśną drogą którą prowadzi zielony szlak z Magurki w rejon Przełęczy Przegibek. My zakręcamy w lewo schodząc w dół, szlak będzie od teraz wiódł jedną z dróg dojazdowych do schroniska. Po przejściu krótkiego odcinka lasem, dotrzemy w rejon otwarty jednostronnie na  Straconkę, Bielsko-Białą, oraz szczyty Beskidu Śląskiego – pasma Klimczoka i Szyndzielni. Odcinek ten jest wyjątkowo malowniczy szczególnie wieczorek, gdy dzięki orientacji geograficznej, opadające ku zachodowi słońce chowa się za szczytami Beskidu Śląskiego.

Zejście czerwonym szlakiem z Magurki Wilkowickiej na Łysą Przełęcz oferuje szczególnie piękne o zachodzie słońca widoki na szczyty Beskidu Śląskiego

Kilka minut potem, podążając cały czas w dół, po około 40 minutach od opuszczenia schroniska na Magurce Wilkowickiej dotrzemy do siodła oddzielającego szczyty Rogacz i Łysą Górę (widoczną przed nami), będzie to już Łysa Przełęcz 585 m n.p.m. Jeszcze kilka lat temu (do około 2009 roku) rejon przełęczy oferował ładne widoki po lewej na Beskid Śląski, po prawej na Beskid Mały, stanowiąc dobre miejsce do odpoczynku… niestety w chwili obecnej do przełęczy doprowadzono asfaltową drogę z dzielnicy Straconka, a większość obszaru przełęczy ogrodzono siatką. Całkowicie zniwelowało to walory widokowe tego miejsca.

Po drodze na Łysą Przełęcz mijamy wiele źródełek i kaskad

Na przełęczy natrafimy również na węzeł szlaków, w miejscu tym opuszczamy czerwony szlak przechodząc na rozpoczynający się tutaj szlak czarny. Jest to już ostatni, krótki odcinek naszej wycieczki, z przełęczy podążając za czarnymi znakami, przez cały czas intensywnie schodząc w dół, szybko wytracając wysokość po około 20 minutach docieramy na krawędź lasu wchodząc na brukowaną drogę która w ciągu 10 – 15 minut doprowadzi nas na pętle autobusową, linii miejskiej miasta Bielska-Białej numer dwa. Linia ta kursuje regularnie, od wczesnych porannych godzin, do późnego wieczora, co zapewni nam łatwy powrót do centrum miasta.

zdjęcia od lewej: …blisko Łysej Przełęczy widoki na Beskid Mały / Łysa Przełęcz 585 m n.p.m. – jeszcze kilka lat temu było to piękne widokowe miejsce, miły akcent na zakończenie wycieczki, dziś niestety znacznej części zostało ogrodzone, a na samą przełęcz doprowadzono do prywatnej posesji asfaltową drogę od strony dzielnicy Straconka

zdjęcia od lewej: Łysa Przełęcz  585 m n.p.m. – jeszcze kilka lat temu było to piękne widokowe miejsce – stan na koniec 2008 roku / Ostanie metry wiodące lasem zejścia z Łysej Przełęczy do Mikuszowic Krakowskich czarnym szlakiem

Dostępność trasy:

Szlak dostępny przez cały rok, oraz w każdy warunkach pogodowych, choć należy pamiętać że w okresie zimowy dojśćie od strony Międzybrodzia Bialskiego szlakiem czerwonym może być słabo, albo wcale nie przetarte. Trasa nie przedstawia większych trudności nawigacyjnych, jest dobrze oznakowana i opisana. Jedynym wymagającym nieco więcej uwagi fragmentem jest początek szlaku, oraz jego pierwsze dwadzieścia minut, gdy ścieżka kluczy pomiędzy prywatnymi posesjami. Również pod względem dostępności komunikacyjnej szlak jest łatwo osiągalny. Zarówno do Międzybrodzia jak i z Wilkowic kursuje wiele połączeń PKS i MZK.

Ostrzeżenia:

Szlak generalnie pozbawiony istotnych obostrzeń, piękny i malowniczy. Szlak jednak dość wymagający w części pierwszej (podejście pod Czupel z Międzybrodzia Bialskiego szlakiem czerwonym) kondycyjnie, dlatego osoby nieco słabiej przygotowane fizycznie powinny rozważyć jego pokonanie w kierunku odwrotnym,  idąc od strony Magurki Wilkowickiej przez Czupel do Międzybrodzia Bialskiego.

Ostatnie kilkadziesiąt metrów szlaku wiedzie wzdłuż drogi dojazdowej do nieczynnego już dawnego szpitala „Stalownik” która doprowadza nas wprost na pętle autobusową linii miejskiej numer 2

Ciekawostki / warto zobaczyć:

W odległości kilkuset metrów od schroniska PTTK na Magurce (około 10 minut), w rejonie niebieskiego szlaku na Czupel, po prawej stronie, około 50m od ścieżki szlaku znajduje się jaskinia „Wietrzna Dziura” inaczej zwana „Smocza Jama”. Dojście do jaskini nie jest oznakowane, ani wytyczone w sposób umożliwiający jej łatwe odnalezienie. Pomimo to jednak warto poświęcić trochę czasu na jej znalezienie, jaskinia choć stosunkowo niewielka jest jedyną w pełni tego słowa znaczenia w Beskidzie Małym. Idąc od strony schroniska, należy skupić się na poszukiwaniu skośnie odchodzącej od szlaku ścieżki, podążając nią, po wymienionych około 50m natrafimy na otwór jaskini w skalistym zagłębieniu.

Łączna długość korytarzy na dzień dzisiejszy wynosi około 25m. Otwór wejściowy jest stosunkowo ciasny, jednak już tuż za nim trafiamy do obszernego korytarza. Eksploracja głównych korytarzy jaskini nie nastręcza większych trudności. Kilka metrów dalej, widać odnogę prowadzącą w dół od głównego korytarza, jest to wąski, ciasny ślepy korytarz prowadzący do nowo odkrytych partii jaskini (w 1993r). Na końcu korytarza natrafimy na charakterystyczny, wyryty w skale napis – „Żywiec 18.06.36,SN”.  Strop jaskini podobnie jak w przypadku Jaskini Malinowskiej w Beskidzie Śląskim tworzą ukośne duże płyty skalne. Jaskinia jest tworem osuwiskowym, powstałą w piaskowcach godulskich środkowych.

Jaskinia może poszczycić się dość bogatą historią eksploracji. Pierwsza pisemną wzmiankę dotyczącą jaskini odnajdujemy w „Dziejopisie Żywieckim”(1699-1728) A.Komonieckiego. Pod koniec XIX wieku była ona obiektem popularnym wśród turystów, których prowadzili tam już przewodnicy. Tuż przy otworze wejściowym i kilka metrów w głąb (w zależności od pory roku) można natknąć się na jej stałego mieszkańca – pająka Sieciarza Jaskiniowego, jednego z największych występujących w naszym kraju pająków.

.

Przydatne Linki:

.

Ważne telefony:

  • GOPR – 601 100 300
  • Schronisko PTTK na Magurce Wilkowickiej – 33 817 04 21

.

 

POWRÓT DO STRONY KATEGORII
POBIERZ OPIS (PDF)

opis szlaku: Międzybrodzie Bialskie – Czupel – Magurka Wilkowicka – Wilkowice Stalownik

aktualizacja: 11.05.2017 / opracowanie i zdjęcia: Sebastian Nikiel

Informacja: autor dokłada wszelkich starań aby opis danej trasy był jak najbardziej wiarygodny i szczegółowy, przy czy nie ponosi odpowiedzialności za zmiany danych zawartych w opisie, to jest dostępności punktów gastronomiczny, kolejek, typu i jakości oznakowania szlaków oraz ich przebiegu i tym podobnych, jak i skutków złej oceny własnych umiejętności i przygotowania fizycznego, oraz zmian charakterystyki szlaku ze względu na panujące warunki pogodowe.

Informacje prawne: cytaty i informacje o opisywanych obiektach, lub miejscach, wykorzystano w opracowaniu zgodnie z art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jako ograniczenie majątkowych praw autorskich na rzecz dozwolonego użytku, zgodnie z nowelizacją rzeczowej ustawy z 2015 roku, wyłącznie w celu prezentacji i szerszego omówienia poruszanych wątków, pozostających w związku z jego głównym tematem.

Prawa autorskie – można wykorzystywać nieodpłatnie wyłącznie w zastosowaniach niekomercyjnych, oraz z uznaniem i zachowaniem autorstwa, zgodnie z licencją Creative Common 3.0 – www.creativecommons.org / Copyright – can be obtained in a non-commercial manner and with the recognition and behavior made, in accordance with the license under the Creative Common 3.0 license – www.creativecommons.org