Wilkowice Stalownik – Magurka Wilkowicka – Gaiki – Hrobacza Łąka

Beskid Mały / Wilkowice Stalownik – Magurka  Wilkowicka – Przełęcz Przegibek – Gaiki – Hrobacza Łąka – Lipnik Kopiec
Trasa:

Wilkowice (końcowy przystanek MZK Bielsko – Biała, linia nr.2) – Rogacz – Magurka  Wilkowicka (schronisko PTTK) – Przełęcz Przegibek – Gaiki –  – Groniczki –  Przełęcz u Panienki – Hrobacza Łąka – Przełęcz u Panienki – Lipnik Kopiec (około dwudziestu minut marszu od przystanku MZK Bielsko-Biała, linia nr.6)

Szlaki:

 kraj: Polska 

pasmo: Beskid Mały

Cel:

  • Magurka Wilkowicka 909m n.p.m.
  • Hrobacza Łąka 828m n.p.m.

Czasy przejść:

  • Wilkowice, przystanek końcowy linii miejskiej (Bielska – Białej ) nr.2 – Łysa Przełęcz / czas przejścia: 45 minut / szlak:
  • Łysa Przełęcz – Magurka Wilkowicka schronisko PTTK 909 m.n.p.m. / czas przejścia: 1 godz. 15 minut / szlak:
  • Schronisko PTTK Magurka – Przełęcz Przegibek 663 m.n.p.m. / czas przejścia: 25 minut / szlak:
  • Przełęcz Przegibek – Gaiki (808 m.n.p.m.) / czas przejścia: 45 minut / szlak:
  • Gaiki (808 m.n.p.m.)  – Groniczki (839 m.n.p.m.) – przełęcz u Panienki (źródło Maryjne i kapliczka) 709 m.n.p.m. / czas przejścia: 35 minut / szlak:
  • Przełęcz u Panienki – Hrobacza Łąka (828 m.n.p.m.) / czas przejścia: 25 minut / szlak:
  • Hrobacza Łąka – Przełęcz u Panienki / czas przejścia: 20 minut / szlak:
  • Przełęcz u Panienki – Wróblowice – Lipnik Kopiec przystanek MZK / czas przejścia: 55 minut / szlak:

Łączny czas przejścia trasy:

  • 5 godziny 20 minut

Start:

  • Wilkowice Stalownik / ostatni przystanek MZK Bielsko-Biała linii numer 2

Meta:

  • Lipnik Kopiec / przystanek MZK Bielsko-Biała linii numer 6

Opis i charakterystyka trasy:

Szlak o zróżnicowanym stopniu trudności, od bardzo łatwej „niedzielnej”, po bardziej wymagające podejścia, które osoby słabsze kondycyjnie mogą nieco zmęczyć. Podejść tych jednak jest stosunkowo niewiele, a większość trasy prowadzi nas łagodnie się wspinając lub opadając. Trasa o bardzo zróżnicowanych walorach widokowych, dającą okazję na podziwianie rozległej panoramy Bielsko-Białej, pasma Szyndzielni i Klimczoka, jak i również okolic Międzybrodzia Bialskiego, sztucznych zalewów na Sole, oraz zbiornika wodnego hydroelektrowni na górze Żar.

W drugiej części szlaku prowadzącej na wyjątkowy punkt widokowy na Chrobaczej Łące, urzekającą, rozległą panoramę okolic Bielska-Białej. Wędrówkę rozpoczynamy na pętli autobusowej, linii miejskiej nr.2, w Wilkowicach. Tuż obok przystanku znajduję się róża szlaków. My wybieramy omawiany szlak Czarny, który moi zdaniem z możliwych wyborów, przedstawia najciekawszy wariant. Szlak prowadzi początkowo wzdłuż drogi dojazdowej do byłego szpitala Stalownik, którego rozpadające się ruiny widać na stoku góry. Mijamy je, idąc obok budynku dawnej szpitalnej kotłowni, zbliżamy się do miejsca gdzie droga asfaltowa przechodzi w gruntową. W tym miejscu szlak opuszcza drogę skręcając w lewo w las i wyrywając pod górę. Jest to pierwsze podejście z kilku jakie nas czekają w drodze na Łysą Przełęcz.

zdjęcia od lewej: tuż powyżej pętli linii miejskiej Bielska-Białej numer 2 natrafimy na ruiny dawnego szpitala, które szlak mija prowadząc w kierunku lasu / zdjęcie pośrodku i po prawej: Łysa Przełęcz 563m n.p.m. – tu opuszczamy szlak czarny przechodząc na czerwony w kierunku Magurki Wilkowickiej

Po około 45 minutach żmudnego zdobywania wysokości, dochodzimy na  wspomnianą Łysą przełęcz. Znajduje się tam skrzyżowanie kilku szlaków. Jest to dobre miejsce na odpoczynek, przed następnymi podejściem w kierunku Magurki. W miejscu tym widać rozległą panoramę na gminę Bystra, oraz pasmo Szyndzielni, Klimczoka i Skrzycznego. Natomiast patrząc w drugim kierunku można dostrzec szczyt Chrobaczej Łąki (nasz cel), z imponującym krzyżem.  Widać  również nieczynny kamieniołom, w którym prócz kruszywa na drogi wydobywano sporadycznie kamienie półszlachetne.

Z przełęczy ruszamy zmieniając szlak na czerwony, istnieje tutaj możliwość wybrania szlaku żółtego, również prowadzącego do schroniska PTTK na Magurce, jest to już kwestia czysto osobistych preferencji, jako że szlak żółty jest krótszy zaledwie o kilkanaście minut, za to mocno daje popalić, rwąc prawie cały czas ostro pod górę, oraz posiadający mniejsze walory krajobrazowe, gdyż w większości prowadzi on lasem. Szlak czerwony, który ja proponuję, jest nieznacznie dłuższy, za to zdobywa tą wysokość w mniej uciążliwy sposób, a stwarza wiele okazji widokowych. Oba szlaki łączą się z powrotem tuż pod Magurką.

Po drodze z Łysej Przełęczy na Magurkę Wilkowicką

Poruszając się szlakiem czerwonym, idziemy starą drogą dojazdową do schroniska, dziś nie używaną jako że wybudowano nową prowadzącą od strony Rogacza. Szlak wiedzie początkowo przez las mieszany, późnej przez młodniki świerkowe, a następnie poprzez piękny starodrzew składający się głównie z Buków i Olch.  W momencie gdy zbliżymy się do kopuły szczytowej Magurki znów pojawia się las mieszany, z przewagą świerków. Po drodze mijamy kilka źródeł, które jednak w porach gorących i suchych mogą zanikać. Po około godzinie od momentu opuszczenia Łysej Przełęczy, dochodzimy do miejsca gdzie nasz szlak łączy się ze szlakiem, wpierw zielonym, a następnie niebieskim, którym będziemy wracać z Magurki. Z tego miejsca do schroniska pozostało około 15-20 minut.

W tym miejscu można również podziwiać niezwykłe pejzaże na dolinę Międzybrodzką, wijącą się nią rzekę Sołę, oraz powstałe na niej sztuczne zalewy. Widać również rozległa panoramę na górę Żar i znajdującą się na niej hydroelektrownie, oraz inne szczyty Beskidu Małego. W obszarze tym znajdują się również rozległe pola borowin. Po kilkunastu minutach dochodzimy do schroniska PTTK  na Magurka Wilkowickiej. I tam można napawać się niezwykłymi widokami, właściwie w miejscu tym otaczają nas góry, po prawej pasmo Beskidu Śląskiego, w tym Skrzyczne, Klimczok, Szyndzielnia, w części środkowej Beskid Żywiecki, po lewej Beskid Niski, a w wyjątkowo pogodne dni, przy dobrej widoczności (najczęściej w mroźne zimowe poranki) widać stąd również i Tatry.

Na Magurce Wilkowickiej 909m n.p.m. od lewej: widok sprzed schroniska w kierunku charakterystycznego szczytu góry Żar / team zdobywców przed schroniskiem PTTK na Magurce Wilkowickiej / widok na kotlinę Żywiecką, Beskid Śląski i Żywiecki sprzed schroniska PTTK na Magurce Wilkowickiej

Z Magurki schodzimy, jak już wspominałem wcześniej, szlakiem niebieskim prowadzącym na przełęcz Przegibek, oraz dalej na Gaiki. Szlak  początkowo będzie prowadził nas równoległe ze szlakiem czerwonym, opuści go dopiero w miejscu wyżej opisanym. Początkowo łagodny, jednak od momentu gdy rozdzieli się ze szlakiem czerwonym, blisko szczytu Sokołówki, zacznie ostro schodzić w dół, szybko tracąc wysokość. Po około 35 minutach dochodzimy do przełęczy Przegibek, gdzie biegnie ruchliwa droga prowadząca z Bielska-Białej do Międzybrodzia. Na przełęczy znajduje się pomnik poświęcony ofiarom wojny, oraz kapliczka z figurką Chrystusa frasobliwego z 1858 roku.

Przełęcz Przegibek – tu zakręcamy w prawo podążając za niebieskimi znakami…

Znajduje się tam również parking, oraz niewielki bar „Rogacz”, gdzie można coś przekąsić. Wychodząc z lasu na przełęcz trafimy na znajdującą się tam róże szlaków. Nasz szlak skręca w prawo, prowadząc przez krótki czas wzdłuż drogi w kierunku Międzybrodzia. Polecam od razu przejść drogę, co ułatwi śledzenie odpowiedniego odbicia szlaku w las. W tym miejscu należy zachować czujność, jako że mijać będziemy kilka dróg leśnych, łatwo wejść w nieoznakowaną drogę gospodarczą. Nasz szlak znajduję się około trzystu metrów poniżej przełęczy, na zakręcie drogi odbijając w las, znajduję się tam również szlaban, ograniczający możliwość wjazdu do lasu.

…tuż po opuszczeniu szosy na Przełęcz Przegibek, podążając za niebieskim szlakiem, ścieżka wyrywa ostro do góry zakręcając w prawo, by po chwili złagodnieć wyprowadzając w starym lesie mieszanym, z przewagą drzew liściastych

W błąd może wprowadzać również fakt że z drogi nie od razu widać znakowanie, jest ono umieszczone dopiero po kilkudziesięciu metrach od momentu wejścia w las. Tu pomocne może być znakowanie Szlaku Papieskiego, którym będziemy się poruszać aż po Chrobaczą Łąkę, innym znakiem ułatwiającym orientację będzie widoczna na drzewie kapliczka (które również będą nam towarzyszyć przez większość szlaku). Poruszamy się odtąd w większości przez las mieszany, z przewagą liściastego. Tereny te są stosunkowo rzadko odwiedzane, co czyni je wyjątkowo atrakcyjnymi, jako że w dużej  mierze zachowały one swój pierwotny charakter. Po około 45 minutach i sporym podejściu dochodzimy do kolejnego rozwidlenia szlaku, znajdującego się na szczycie Gaiki (808 m.n.p.m.) gdzie definitywnie opuszczamy schodzący do Lipnika szlak niebieski. Odtąd poruszamy się szlakiem czerwonym w kierunku Hrobaczej Łąki.

Po drodze z Przełęczy Przegibek na Gaiki…


Gaiki 808m. n.p.m.

Po kolejnych 35 minutach, licząc od szczytu Gaików, dochodzimy do przełęczy U Panienki. Prócz kolejnego węzła szlaków znajduję się tam ulokowana pomiędzy fantazyjnie powykręcanymi, starymi drzewami, kapliczka oraz w odległości 10 minut od szlaku źródło Maryjne, z wodą o podobno wyjątkowych właściwościach. Tutaj również ma swój początek szlak czarny, którym będziemy wracać z Hrobaczej Łąki. Z przełęczy pozostało nam do przejścia około 25 minut łatwego szlaku, po którym idąc przez piękny bukowy las dochodzimy, do widocznego z daleka pomiędzy drzewami stalowego krzyża umiejscowionego w punkcie widokowym na szczycie Hrobaczej Łąki. Znajduję się tam również taras z którego roztacza się niezwykła panorama na okolice Bielsku-Białej.

zdjęcia od lewej: Szlak z Gaików w stronę Hrobaczej Łąki / po drodze z Gaików na Przełęcz U Panienki 710m n.p.m.

Sam krzyż, wzniesiony z okazji upamiętnienia wejścia w III tysiąc lecie, ma 35 metrów wysokości, jego konstrukcja waży 6,8 tony, rozpiętość ramion wynosi 10,5 metra,  w nocy jest on doskonale widoczny z dużej odległości, gdyż jest on oświetlony. Krzyż ustawiono w tym miejscu w roku 2002, poświęcony został przez biskupa T. Rakoczego i wyznacza on centralny punkt biegnącego tamtędy szlaku papieskiego (prowadzącego dalej w kierunku Andrychowa i Gronia Jana Pawła II- dawniej Leskowca).  Poniżej tarasu widokowego, znajduję się budynek Domu Turystyczno-Rekolekcyjnego „Hrobacza Łąka”, w którym można znaleźć, mały bufet, oraz suche miejsce do odpoczynku. W budynku przyległym znajduję się otwarta dla turystów kapliczka.

Przełęcz U Panienki 710m n.p.m.

Wyruszając z Chrobaczej Łąki kierujemy się z powrotem na czerwony szlak którym tu przyszliśmy udając się z powrotem na Przełęcz U Panienki. Tam opuszczamy czerwony szlak, wchodząc na rozpoczynający się tutaj szlak czarny. Szlak ten zaprowadzi nas na metę naszej wycieczki. Szlak wiedzie w większości przez gęsty las liściasty, należy zachować tutaj czujność, gdyż znakowanie nie jest tutaj najlepsze, a szlak przecina mnóstwo dzikich dróg i ścieżek leśnych. Po około trzydziestu pięciu minutach od opuszczenia Przełęczy U Panienki dochodzimy do zabudowań gminy Wróblowice.

zdjęcia po lewej i w środku: opuszczając Przełęcz U Panienki, czeka nas dość intensywne podejście w stronę Hrobaczej Łąki / …ostatnie metry przed widocznym już pamiątkowym krzyżem na Hrobaczej Łące

Krzyż na Hrobaczej Łące 808m n.p.m. wzniesiono z okazji upamiętnienia wejścia w III tysiąc lecie, ma 35 metrów wysokości, jego konstrukcja waży 6,8 tony, rozpiętość ramion wynosi 10,5 metra, ustawiono go na szczycie w 2002r, w nocy jest on podświetlany.

Szlak meandruje tutaj pomiędzy budynkami i gospodarstwami,  należy być ostrożnym. Po kolejnych 25 minutach dochodzimy do Lipnika Górnego, w rejonie Lipnika Kopiec, gdzie należy skręcić  w lewo, w kierunku centrum Bielska-Białej, poruszając się przez cały czas wzdłuż głównej ulicy – Krakowskiej. Po kilkunastu minutach dochodzimy do przystanku linii miejskiej nr.6 w Lipniku Kopiec. Stąd wspomnianą linią dostaniemy się bez kłopotu do centrum miasta, skąd rozpoczęliśmy wycieczkę.

Po lewej panorama zarejestrowana z platformy widokowej pod krzyżem na Hrobaczej Łące, po prawej schronisko na Hrobaczej Łące – uwaga! W dniu 7 stycznia 2017 roku w schronisku wybuchł pożar, który wyłączył obiekt z ruchu turystycznego, planowana jest odbudowa…

Zachód słońca obserwowany podczas powrotu – szlak z Przełęczy U Panienki w kierunku Lipnika Kopiec

Dostępność trasy:

Szlak dostępny w każdych warunkach pogodowych, możliwy do przejścia zarówno zimą jak i latem, jednak zimą należy liczyć się z tym że szlak będzie w znacznej części nieprzetarty, jako że część trasy, szczególnie w rejonie Chrobaczej Łąki, Gaików i Groniczków, jest stosunkowo rzadko odwiedzana, szczególnie zimą.

Dojazd i powrót z centrum Bielska – Białej:

Bielsko-Biała, ul. Piastowska, przystanek MZK (koło dworca PKP) w kierunku Hotelu Prezydent, wsiadamy w linię miejską nr.2 – jadącym w kierunku Stalownika. Autobusem tym jedziemy do końcowego przystanku, który znajduje się w Wilkowicach, w miejscu tym znajduje się start naszego szlaku na Magurkę Wilkowicką. Meta szlaku wyprowadza nas w Lipniku na granicy miasta Bielska-Białej, w odległości około kilometra od przystanku linii miejskiej numer 6, którą z powrotem można dostać się do centrum Bielska-Białej, w okolice dworca PKP.

.

Przydatne linki:

.

Ważne telefony:

  • GOPR numer alarmowy: 985 lub 601 100 300
  • międzynarodowy numer ratunkowy: 112
  • Schronisko PTTK na Magurce Wilkowickiej: 033 817 04 21

.


opis szlaku: Wilkowice Stalownik – Magurka  Wilkowicka – Gaiki – Hrobacza Łąka – Lipnik Kopiec

aktualizacja: 11.05.2017 / opracowanie i zdjęcia: Sebastian Nikiel

Informacja: autor dokłada wszelkich starań aby opis danej trasy był jak najbardziej wiarygodny i szczegółowy, przy czy nie ponosi odpowiedzialności za zmiany danych zawartych w opisie, to jest dostępności punktów gastronomiczny, kolejek, typu i jakości oznakowania szlaków oraz ich przebiegu i tym podobnych, jak i skutków złej oceny własnych umiejętności i przygotowania fizycznego, oraz zmian charakterystyki szlaku ze względu na panujące warunki pogodowe.

Informacje prawne: cytaty i informacje o opisywanych obiektach, lub miejscach, wykorzystano w opracowaniu zgodnie z art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jako ograniczenie majątkowych praw autorskich na rzecz dozwolonego użytku, zgodnie z nowelizacją rzeczowej ustawy z 2015 roku, wyłącznie w celu prezentacji i szerszego omówienia poruszanych wątków, pozostających w związku z jego głównym tematem.

Prawa autorskie – można wykorzystywać nieodpłatnie wyłącznie w zastosowaniach niekomercyjnych, oraz z uznaniem i zachowaniem autorstwa, zgodnie z licencją Creative Common 3.0 – www.creativecommons.org / Copyright – can be obtained in a non-commercial manner and with the recognition and behavior made, in accordance with the license under the Creative Common 3.0 license – www.creativecommons.org