POEZJA 2021

poezja 2021 / strona 2/4 aktualizacja: 11.12.2021

.

myśl na początek…

.

„Eksperyment jest podstawą rozwoju w fotografii.”

Sebastian Nikiel

*  *  *

„O fotografii współczesnej
Nie ma nic bardziej obrzydliwego niż dewaluacja ideału piękna natury, w imię pseudo kreacji sztuki na siłę.
Sztuka powinna wypływać z serca, myśli i duszy, a nie opierać się na transformacji tego co doskonałe.”

.

Sebastian Nikiel


.

.

Są ludzie którzy
światło w sercu niosą
wypełniają nim świat
motywują i zarażają
radością, pasją i wiarą

.

Są też ludzie
w sercach których mieszka mrok
nic nie ofiarowujący
lecz anihilujący
pozytywną światła moc

.

Dwie skrajności…
jak ciemna energia od milinów lat
ze światłem o prawo do przestrzeni walcząca
niczym yang i yin, dobro i zło

.

Niekończący się konflikt
zawieszony w kruchej równowadze
pomiędzy miłością, a nienawiścią
pomiędzy nadzieją, a rozpaczą
pomiędzy życiem i śmiercią

.

Tak różne, a jednak na zawsze ze sobą związane
bo aby poznać światła piękno i moc
musi też istnieć ponura noc…

.

.

.

Sebastian Nikiel
.


.

.

Jak żyć bez serca
przecież ono do życia potrzebne
muszę więc powrócić
tam gdzie ma ono swój dom

.

dom w którym dniem sufit
nieba błękitem malowany
nocą zaś skrzy się milionem gwiazd
gdzie ściany zielone pachną żywicą
gdzie wiatr szepce kołysankę do snu

.

wtóruje mu modry strumyk
płynący pod podłogą utkaną
z wonnych ziół i mchu
rankiem pachnących rosą
o zmierzchu zmęczoną słońcem ziemią

.

w tym domu mieszka też tęcza
i kolory świata wszystkie
radując to młodą zielenią
to znów szkarłatem, bielą i złotem

.

w tym domu
pośród szczytów i hal
pozostało me serce

.

więc muszę iść, powrócić
wszakże jak żyć bez serca
przecież ono do życia potrzebne…

.

.

.

Sebastian Nikiel
.


.

.

Dokąd prowadzisz mnie mój Panie
czy wciąż nie dość wycierpiałem…
tak wiem są inni co góry całe dźwigali
– ja tylko kamień mały –

.

Dokładasz wciąż i wciąż
kolejne odważniki na życia szali
sprawdzasz ile unieść dam radę?

.

Po cóż…
wszakże ponoć jesteś wszechwiedzący
wiesz więc kiedy kres nastanie

.

Chyba po to jedynie
aby gdy w końcu przed tobą stanę
przyznać ci rację że więcej udźwignąć
niż wierzyłem byłem w stanie…

.

.

.

Sebastian Nikiel
.


.

.

Gdy odejdę
wszystkie te myśli niepomyślane
będą niczym piasku ziarnko
rzucone na bezmiar pustyni

.

Znikną w oceanie innych
myśli niewypowiedzianych
nie usłyszanych
nie zapamiętanych

.

Gdy odejdę
nadzieja blaknąca
niczym o zachodzie
słońca na niebie pożoga
przed nocy atramentem umykająca
– straci swe znacznie –

.

Pozostanie tylko cisza
i niema nadzieja w pamięć o mnie innych
i wiara w świt nowego wieczystego życia.

.

.

.

Sebastian Nikiel

.

.


autor: Sebastian Nikiel

Poezja 2021 / strona 2/4  aktualizacja: 11.12.2021

Prawa autorskie – utwory można wykorzystywać nieodpłatnie wyłącznie w zastosowaniach niekomercyjnych, oraz z uznaniem i zachowaniem autorstwa, zgodnie z licencją Creative Common 3.0 – www.creativecommons.org / Copyright – can be obtained in a non-commercial manner and with the recognition and behavior made, in accordance with the license under the Creative Common 3.0 license – www.creativecommons.org