poezja 2021 / strona 2/4 aktualizacja: 11.12.2021
.
myśl na początek…
.
„Eksperyment jest podstawą rozwoju w fotografii.”
Sebastian Nikiel
* * *
„O fotografii współczesnej
Nie ma nic bardziej obrzydliwego niż dewaluacja ideału piękna natury, w imię pseudo kreacji sztuki na siłę.
Sztuka powinna wypływać z serca, myśli i duszy, a nie opierać się na transformacji tego co doskonałe.”
.
Sebastian Nikiel
.
.
Są ludzie którzy
światło w sercu niosą
wypełniają nim świat
motywują i zarażają
radością, pasją i wiarą
.
Są też ludzie
w sercach których mieszka mrok
nic nie ofiarowujący
lecz anihilujący
pozytywną światła moc
.
Dwie skrajności…
jak ciemna energia od milinów lat
ze światłem o prawo do przestrzeni walcząca
niczym yang i yin, dobro i zło
.
Niekończący się konflikt
zawieszony w kruchej równowadze
pomiędzy miłością, a nienawiścią
pomiędzy nadzieją, a rozpaczą
pomiędzy życiem i śmiercią
.
Tak różne, a jednak na zawsze ze sobą związane
bo aby poznać światła piękno i moc
musi też istnieć ponura noc…
.
.
.
Sebastian Nikiel
.
.
.
Jak żyć bez serca
przecież ono do życia potrzebne
muszę więc powrócić
tam gdzie ma ono swój dom
.
dom w którym dniem sufit
nieba błękitem malowany
nocą zaś skrzy się milionem gwiazd
gdzie ściany zielone pachną żywicą
gdzie wiatr szepce kołysankę do snu
.
wtóruje mu modry strumyk
płynący pod podłogą utkaną
z wonnych ziół i mchu
rankiem pachnących rosą
o zmierzchu zmęczoną słońcem ziemią
.
w tym domu mieszka też tęcza
i kolory świata wszystkie
radując to młodą zielenią
to znów szkarłatem, bielą i złotem
.
w tym domu
pośród szczytów i hal
pozostało me serce
.
więc muszę iść, powrócić
wszakże jak żyć bez serca
przecież ono do życia potrzebne…
.
.
.
Sebastian Nikiel
.
.
.
Dokąd prowadzisz mnie mój Panie
czy wciąż nie dość wycierpiałem…
tak wiem są inni co góry całe dźwigali
– ja tylko kamień mały –
.
Dokładasz wciąż i wciąż
kolejne odważniki na życia szali
sprawdzasz ile unieść dam radę?
.
Po cóż…
wszakże ponoć jesteś wszechwiedzący
wiesz więc kiedy kres nastanie
.
Chyba po to jedynie
aby gdy w końcu przed tobą stanę
przyznać ci rację że więcej udźwignąć
niż wierzyłem byłem w stanie…
.
.
.
Sebastian Nikiel
.
.
.
Gdy odejdę
wszystkie te myśli niepomyślane
będą niczym piasku ziarnko
rzucone na bezmiar pustyni
.
Znikną w oceanie innych
myśli niewypowiedzianych
nie usłyszanych
nie zapamiętanych
.
Gdy odejdę
nadzieja blaknąca
niczym o zachodzie
słońca na niebie pożoga
przed nocy atramentem umykająca
– straci swe znacznie –
.
Pozostanie tylko cisza
i niema nadzieja w pamięć o mnie innych
i wiara w świt nowego wieczystego życia.
.
.
.
Sebastian Nikiel
.
.
autor: Sebastian Nikiel
Poezja 2021 / strona 2/4 aktualizacja: 11.12.2021
Prawa autorskie – utwory można wykorzystywać nieodpłatnie wyłącznie w zastosowaniach niekomercyjnych, oraz z uznaniem i zachowaniem autorstwa, zgodnie z licencją Creative Common 3.0 – www.creativecommons.org / Copyright – can be obtained in a non-commercial manner and with the recognition and behavior made, in accordance with the license under the Creative Common 3.0 license – www.creativecommons.org