Malinowska Skała – Barania Góra – Dolina Czarnej Wisełki

Beskid Śląski / Skrzyczne – Malinowska Skała – Barania Góra – Przysłop – Dolina Czarnej Wisełki

Trasa:

Szczyrk Kolejka – Skrzyczne 1257m n.p.m. – Małe Skrzyczne 1211m n.p.m. – Kopa Skrzeczańska 1189m n.p.m. – Malinowska Skała 1152m n.p.m. – Zielony Kopiec 1152m n.p.m. – Gawlasi 1076m n.p.m. – Magurka Wiślańska 1140m n.p.m. – Barania Góra 1220m n.p.m. – Przysłop – Schronisko PTTK pod Baranią Górą (na Przysłopie) 900m n.p.m. – Dolina Czarnej Wisełki – Gmina Czarne / przystanek PKS

Szlaki:

kraj: Polska 

pasmo: Beskid Śląski

Cel:

  • Malinowska Skała 1152m n.p.m.
  • Barania Góra 1220m n.p.m.

Czasy przejść:

  • Skrzyczne – Skrzyczne schronisko PTTK – Małe Skrzyczne – Kopa Skrzeczańska – Malinowska Skała – czas przejścia: 1 godzina 20 minut / szlak:
  • Malinowska Skała – Zielony Kopiec – Gawlasi – czas przejścia: 30 minut / szlak:
  • Gawlasi – Magurka Wiślańska – czas przejścia: 30 minut / szlak:
  • Magurka Wiślańska – Barania Góra – czas przejścia: 45 minut / szlak:
  • Barania Góra – schronisko PTTK na Przysłopie (Pod Baranią Górą) –  czas przejścia: 35 minut / szlak:
  • Schronisko PTTK na Przysłopie – Dolina Czarnej Wisełki węzeł szlaków – czas przejścia: 20 minut / szlak:
  • Dolina Czarnej Wisełki węzeł szlaków – wieś Czarne przystanek PKS – czas przejścia: 1 godzina 10 minut / szlak:

Łączny czas przejścia trasy:

  • 5 godzin

Dystans:

  • Skrzyczne schronisko PTTK – Małe Skrzyczne – Kopa Skrzyczeńska – Malinowska Skała – dystans: 4,5 km
  • Malinowska Skała – Zielony Kopiec – Gawlasi – dystans: 1,8 km
  • Gawlasi – Magurka Wiślańska – dystans: 1,6 km
  • Magurka Wiślańska – Barania Góra – dystans: 2,5 km
  • Barania Góra – schronisko PTTK na Przysłopie (Pod Baranią Górą) – dystans: 2,2 km
  • Schronisko PTTK na Przysłopie – Dolina Czarnej Wisełki – Wisła Czarne przystanek PKS – dystans: 6,3 km

Łączny dystans:

  • 18,9 km

Start:

  • Szczyrk – dolna stacja kolejki krzesełkowej na Skrzyczne

Meta:

  • przystanek PKS / BUS w Wiśle Czarne

.

Opis i charakterystyka trasy:

Szlak rozpoczynamy przy dolnej stacji kolejki krzesełkowej na Skrzyczne, w Szczyrku (200 m od przystanku PKS – przystanek Szczyrk Kolejka). Obok stacji kolejki linowej, znajduje się płatny parking strzeżony. Kolejka kursuje według określonego rozkładu jazdy, dlatego przed wycieczką warto sprawdzić aktualny na ich stronie. Wyjazd na szczyt Skrzycznego (1257 m.n.p.m.) zajmuję około 25 minut, łącznie z przesiadką na stacji pośredniej Hala Jaworzyna. Gdy dotrzemy do górnej stacji kolejki, pozostaję nam do przejścia krótki odcinek, około 300 m do schroniska PTTK na Skrzycznem.

Tam też zaczynamy nasz właściwy szlak. Trasę zaczynamy idąc szlakiem zielonym w kierunku Małego Skrzycznego (1211 m.n.p.m.), po drodze mijamy stacje przekaźnikową telewizji, wchodząc w rzadki las mieszany z przewagą młodników świerkowych. Wkrótce docieramy do Małego Skrzycznego (1211 m.n.p.m.), gdzie choć nie ma tablicy informacyjnej, łatwo można określić położenie, po znajdującym się na szczycie Małego Skrzycznego wyciągu narciarskiego. Idąc dalej, las staje się coraz rzadszy, aż wychodzimy na rozległą halę Skrzeczańską. Tu drobna uwaga – na tym odcinku należy zachować wzmożoną czujność w warunkach zimowych lub zamglenia, gdyż łatwo w tym miejscu zgubić orientację, znaki są bardzo rzadkie, ulokowane na kamieniach, a tyczki które powinny być wystawiane zimą nie zawsze są postawione.

zdjęcia od lewej: w schronisku PTTK na Skrzycznem / Malinowska Skała 1211m n.p.m.

Od tego momentu zaczyna się specyficzny odcinek szlaku, na którym już widać skutki zgubnej gospodarki leśnej człowieka, zniszczone martwe pojedyncze drzewa, gołoborza, szkody po kornikowe. A jednak pomimo to hala ta ma swój wyjątkowy urok, przede wszystkim daje możliwość podziwiania rozległych panoram na Beskid Śląski i Żywiecki. Szlak na tym odcinku jest właściwie bardzo łatwy, charakteryzujący się niewielką deniwelacją wysokości. Mijając halę Skrzyczeńską, ponownie wchodzimy w rzadkie młodniki świerkowe, oraz martwe ostańce starych świerków, często przechodzących w rozległe przesieki. Widok martwych i chorych drzew, oraz wiatrołomów jest zresztą charakterystycznym elementem tego szlaku i będzie nam towarzyszył aż do Baraniej Góry.

zejście z Malinowskiej Skały w stronę Zielonego Kopca widocznego na zdjęciu po prawej w dole

Po kilkunastu minutach dochodzimy do podejścia pod szczyt Kopy Skrzyczeńskiej 1189 m.n.p.m. podążając dalej, poruszamy się w podobnym terenie, z jedną uwagą – na odcinku tym aż do Malinowskiej Skały – należy zachować wzmożoną uwagę ze względu na niekończące się tam prace wyrębowe, które bardzo często podczas, czy bezpośrednio po opadach deszczu zamieniają szlak w trudne do przebycia, sięgające momentami powyżej kolan, bagno. Szlakiem poruszają się bowiem ciągniki i inny ciężki sprzęt. Na tym odcinku zdarza się również że przebieg szlaku bez żadnej informacji zostaje zmieniony, a samo otoczenie ulega tak dalekiej deformacji że nawet dobrze znając ten teren łatwo się pomylić i wejść w jedną z dróg zrębowych. Po przejściu tego odcinka docieramy do dość ostrego podejścia pod Malinowską Skałę, której charakterystyczne skalne ostańce widoczne są z daleka pomiędzy drzewami. Na Malinowskiej Skale warto na moment się zatrzymać i lepiej przyjrzeć formacją skalnym, oraz posilić.

zdjęcia od lewej: …ostatnie metry przed Zielonym Kopcem 1152m n.p.m. / siodło pomiędzy Zielonym Kopcem a Gawlasi 1076m n.p.m.

Ruszając dalej po około 150 m docieramy do węzła szlaków, my nadal trzymając się szlaku zielonego skręcamy w lewo kierując się na Zielony Kopiec, a docelowo na Baranią Górę. Tuż za rozwidleniem szlak wpierw łagodnie, potem coraz ostrzej zaczyna opadać w dół, by w chwilę potem ostro wyrwać pod Zielony Kopiec 1152 m.n.p.m., co aż do Magurki Wiślańskiej będzie charakterystyczne dla tego odcinka. Pomimo że deniwelacje wysokości nie są tu duże, podejścia są dość wymagające. I znów będziemy poruszać się rozległymi przesiekami, oraz młodnikami świerkowymi, jak i przytłaczającym martwym lasem. Po około godzinie i 10 minutach od opuszczenia Malinowskiej Skały i minięciu Zielonego Kopca, oraz szczytu Gawlasi 1076 m.n.p.m. dotrzemy do stóp podejścia pod Magurkę Wiślańską.

zdjęcia od lewej: Podejście pod Gawlasi 1076m n.p.m. / …podejście pod Magurkę Wiślańską 1140m n.p.m.

Znajdziemy się wówczas w najbardziej przygnębiającym miejscu szlaku, na rozległym, ciągnącym się na odcinku około kilometra terenie po wiatrołomowym. W miejscu tym w 19-tego listopada 2004 przeszła „trąba powietrzna” doszczętnie niszcząc i tak słaby i schorowany, zdziesiątkowany przez korniki las. Doskonale widać to na zboczach Magurki Wiślańskiej, oraz samej Baraniej Góry. Całe hektary lasu leżą wyrwane z korzeniami. Szlak często meandruje pomiędzy nimi stwarzając niesamowity, wręcz surrealistyczny widok. Od kilku lat na tym terenie trwają prace związane z usuwaniem skutków katastrofy ekologicznej. Po minięciu Magurki Wiślańskiej do naszego zielonego dołącza szlak czerwony prowadzący z Węgierskiej Górki. Z tego miejsca pozostało nam do przejścia około godziny, żmudnego podejścia do szczytu Baraniej Góry. Na szczycie Baraniej Góry 1220 m.n.p.m. znajduję się metalowa wieża widokowa, która zastąpiła dawną drewnianą konstrukcję. Z wieży roztacza się urzekająca panorama na otaczające pasma górskie, w tym: Beskid Śląski, Beskid Śląsko – Morawski, Beskid Żywiecki, Małą Fatrę, Beskid Mały.

Panoramy na Beskid Śląski sprzed Magurki Wiślańskiej…

…zniszczone nawałnicą rejony Magurki Wiślańskiej i Baraniej Góry tu widocznej na zdjęciach

Opuszczając szczyt Baraniej góry, kontynuujemy trasę idąc nadal szlakiem zielonym, kierując się na Przysłop 900 m.n.p.m., gdzie znajduję się schronisko PTTK, dojście tam powinno nam zająć około 35 – 45 minut. Tu małe ostrzeżenie przed szokiem estetycznym, gdyż budynek schroniska żywcem przypomina blok mieszkalny, postawiony w górach. O gustach podobno się nie dyskutuję, więc ograniczę się do skomentowania że jest to typowy pomnik epoki „świetności socrealizmu” wzniesiony w latach 1973 – 1979, na miejscu wcześniejszego pięknego, stylowego, drewnianego schroniska.

Barania Góra 1220m n.p.m. – wieża widokowa

Pomimo odpychającego wyglądu zewnętrznego schroniska, którego uroda nie może pozostać obojętna nikomu zakochanemu w górach, do jego zalet można zaliczyć bardzo miłą obsługę, oraz stosunkowo umiarkowane ceny. Można tu zanocować, dzieląc trasę na dwa etapy, lub kontynuować szlak dalej. Gdybyśmy jednak chcieli zanocować, zachęcam do wcześniejszej rezerwacji miejsca noclegowego, jeżeli chcemy liczyć na pokój dwu lub trzy osobowy, z którymi szczególnie w sezonie letnim może być krucho. Ja sam również wybrałem wariant z noclegiem. Warunki sanitarne są dobre, a pokoje dobrze wyposażone.

Schronisko PTTK na Przysłopie (pod Baranią Górą)

Tuż obok budynku schroniska PTTK znajduje się mały drewniany budynek, w którym mieści się Baraniogórski Ośrodek Kultury Turystyki Górskiej PTTK „U źródeł Wisły” na Przysłopie. Muzeum jest czynne codziennie, jednak w dniach o małym nasileniu ruchu jest ono zamknięte, otwierane jednak dla każdego chętnego po powiadomieniu mieszkających w budynku gospodarzy. Znajduję się tam wiele cennych pamiątek związanych z początkami eksploracji Beskidu Śląskiego, oraz osobą Edwarda Moskały i turystyki w ogóle, znajduję się tam również księga pamiątkowa, w której warto pozostawić swój wpis. Bezpośrednio w okolicach kopuły szczytowej Baraniej Góry znajduje się wykap (rodło) Czarnej Wisełki.

od lewej: widok na budynek Muzeum Turystyki Górskiej PTTK kontrastujący ze znajdującym się obok budynkiem Schroniska PTTK na Przysłopie / …przed schroniskiem na Przysłopie

Jednak dla pozostających na nocleg, a chętnych na dłuższy spacer, informacja że wybierając się tam trzeba liczyć się z tym że dotarcie do rodła zajmie około 1 godziny 15 minut do góry i około godziny z powrotem. Rano wyruszamy kierując się wpierw czerwonym szlakiem, a później czarnym do doliny Czarnej Wisełki. Po przejściu na szlak czarny poruszać się będziemy przez cały czas drogą dojazdową do schroniska, wzdłuż koryta Czarnej Wisełki, która pod koniec naszego szlaku połączy się z Wisełką Białą tworząc rzekę Wisłę. Ten odcinek szlaku jest zupełnie niewymagający i łatwy. Idąc nim po około 1 godzinie i 45 minutach docieramy do gminy Czarne, gdzie znajduję się przystanek PKS-ów jadących w kierunku Wisły, skąd dość łatwo czy to PKP czy PKS możemy wydostać się dalej.

Dolina Czarnej Wisełki i sama Czarna Wisełka (zdjęcie po prawej)

…początek trasy ze Schroniska PTTK na Przysłopie w stronę węzła szlaków w Dolinie Czarnej Wisełki po prawej

Dostępność trasy:

Trasa dostępna o każdej porze roku, należy jednak pamiętać o wymienionych w opisie zagrożeniach. Zimą polecam szlak do wędrówki w rakietach śnieżnych, dla której to formy turystyki jest to wymarzony teren do wędrówek. Należy wziąć pod uwagę również własną kondycję fizyczną, jako że szlak jest stosunkowo długi, a od momentu opuszczenia Malinowskiej Skały i skierowania się na Zielony Kopiec, mamy ograniczone i raczej długie warianty odwrotu.

Meta trasy – parking u wylotu Doliny Czarnej Wisełki i zbiornik wodny „Wisła – Czarne” (Jezioro Czarniańskie)

Ostrzeżenia:

W czasie zalegania pokrywy śnieżnej szlak, szczególnie od Malinowskiej Skały w kierunku Baraniej Góry może być nieprzetarty, w związku z czym wskazane jest poruszanie się w rakietach śnieżnych. Trasa przebiega w znacznej części przez otwarte tereny, pozbawione drzew, co utrudnia w złych warunkach pogodowych, szczególnie przy organicznej widoczności orientację, wskazane jest wówczas zachowanie wzmożonej ostrożności, lub rezygnacja z przejścia trasy. W rejonie od Magurki Wiślańskiej do Baraniej Góry przejście może być utrudnione przez powalone wiatrem drzewa, zalegające w obrębie lub na samym szlaku.

Skrzyżowanie dróg tuż obok przystanku w Wiśle Czarne, droga prowadząca do góry wiedzie na Przełęcz Kubalonka / Fontanna w centrum Wisły – oczekując na PKS…

.

Przydatne linki:

.

Ważne telefony / e-mail:

  • GOPR numer alarmowy – 985 lub 601 100 300
  • międzynarodowy numer ratunkowy: 112
  • Schronisko PTTK na Skrzycznem: 33 817-85-88

.


opis trasy:  Beskid Śląski / Skrzyczne – Malinowska Skała – Barania Góra – Przysłop – Dolina Czarnej Wisełki

aktualizacja: 30.08.2017 / opracowanie: Sebastian Nikiel

Informacja: autor dokłada wszelkich starań aby opis danej trasy był jak najbardziej wiarygodny i szczegółowy, przy czy nie ponosi odpowiedzialności za zmiany danych zawartych w opisie, to jest dostępności punktów gastronomiczny, kolejek, typu i jakości oznakowania szlaków oraz ich przebiegu i tym podobnych, jak i skutków złej oceny własnych umiejętności i przygotowania fizycznego, oraz zmian charakterystyki szlaku ze względu na panujące warunki pogodowe.

Informacje prawne: cytaty i informacje o opisywanych obiektach, lub miejscach, wykorzystano w opracowaniu zgodnie z art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jako ograniczenie majątkowych praw autorskich na rzecz dozwolonego użytku, zgodnie z nowelizacją rzeczowej ustawy z 2015 roku, wyłącznie w celu prezentacji i szerszego omówienia poruszanych wątków, pozostających w związku z jego głównym tematem.

Prawa autorskie – można wykorzystywać nieodpłatnie wyłącznie w zastosowaniach niekomercyjnych, oraz z uznaniem i zachowaniem autorstwa, zgodnie z licencją Creative Common 3.0 – www.creativecommons.org / Copyright – can be obtained in a non-commercial manner and with the recognition and behavior made, in accordance with the license under the Creative Common 3.0 license – www.creativecommons.org