Beskid Mały / Kocierz Basie – Chatka pod Potrójną – Łamana Skała – Leskowiec – Schronisko PTTK pod Leskowcem – Rzyki Jagódki
Trasa:
Kocierz Basie – Chatka pod Potrójną – Przełęcz pod Przykrą 757 m n.p.m. – Na Przykrej – Łamana Skała 929 m n.p.m. – Rozstaje Anula (Rozstaje pod Mlada Horą) 910 m n.p.m.- Smrekowica 901 m n.p.m. – Na Beskidzie 863 m n.p.m. – Potrójna 847 m n.p.m. – Hala Rzycka (Była) – Leskowiec 922 m n.p.m. – Schronisko PTTK pod Leskowcem 890 m n.p.m. – Mydlarze – Wantoły – Rzyki Jagódki
Szlaki:
kraj: Polska
pasmo: Beskid Mały
Cel:
- Czupel 933m n.p.m.
- Magurka Wilkowicka 909m n.p.m.
Czasy przejść:
- Kocierz Basie / Przystanek PKS – Chatka pod Potrójną – 50 minut / szlak:
- Chatka pod Potrójną – Przełęcz pod Przykrą – 20 minut / szlak: /
- Przełęcz pod Przykrą – Na Przykrej – Łamana Skała – 25 minut / szlak:
- Łamana Skała – Rozstaje Anula (Rozstaje pod Mlada Horą) – Smrekowica – Na Beskidzie – Potrójna – Hala Rzycka (Była) – Leskowiec – 1 godzina 30 minut / szlak:
- Leskowiec – Schronisko PTTK pod Leskowcem – 15 minut / szlak:
- Schronisko PTTK pod Leskowcem – Mydlarze – Wantoły – Rzyki Jagódki – 50 minut / szlak:
Łączny czas przejścia trasy:
- 4 godziny 10 minut
Start:
- przystanek (ostatni na tej trasie) PKS Kocierz Basie
Meta:
- przystanek PKS/BUS (ostatni na tej trasie) Rzyki Jagódki
Opis i charakterystyka trasy:
Trasę zaczynamy od dotarcia na końcowy przystanek PKS we wsi Kocierz Basie. Ze względu na zupełnie inne, położone po drugiej stronie pasma miejsce, w którym zakończymy szlak, wskazane jest skorzystanie z środków transportu publicznego, w tym konkretnym przekładzie PKS-ów kursujących do tej miejscowości z Żywca. Uwaga! Połączenia te są wyjątkowo rzadkie w dni wolne od pracy.
Znajdując się już na przystanku, stojąc plecami w kierunku z którego przyjechaliśmy, po lewej zobaczymy prowadzącą wzdłuż domów wąską asfaltową drogę, wznoszącą się w kierunku lasu. Właśnie na nią należy się skierować. Szlak którym będziemy początkowo się poruszać jest znakowany w nieco nietypowy sposób, co wynika z faktu iż został on wytyczony i oznakowany przez Gospodarzy Chatki pod Potrójną, naszego pierwszego celu (uwaga – szlak ten może nie być zaznaczony na starszych mapach turystycznych).
zdjęcia od lewej: Kocierz Basie – przystanek końcowy PKS / Start na znakowany słoneczkami szlak w kierunku Chatki pod Potrójną
Tuż po wejściu na wymienioną drogę, na skrzyżowaniu z szosą którą właśnie opuszczamy, po lewej natrafimy na tabliczkę z informacją „Potrójna 50 min” oraz wizerunek żółtego słoneczka. Tak właśnie został oznakowany niniejszy szlak i za tymi „słoneczkami” od teraz będziemy podążać. W miejscu tym mała wskazówka, pomimo iż szlak w większości jest poprawnie oznakowany, jest na nim kilka miejsc, szczególnie na początku, gdzie jest stosunkowo rzadko, a momentami mylnie oznakowany, stąd wskazane jest zachowanie dużej czujności.
zdjęcia od lewej: Start na znakowany słoneczkami szlak w kierunku Chatki pod Potrójną / „Słoneczko” – tak znakowany jest szlak z Kocierza Basie do Chatki pod Potrójną
Po około 150 metrach, mijając ostatni dom, asfalt się skończy, a my wchodzimy na gruntową, kamienistą, leśną drogę. Przez cały czas podążamy na wprost, do góry. Po kilku minutach droga zakręca rozwidlając się, a nasz szlak znakowany słoneczkami skręca w prawo. Po przejściu zakrętu, opuszczamy drogę, skręcając w zarośla po lewej. Szlak ostro w tym miejscu wyrywa do góry, prowadząc wąską ścieżką wśród zarośli. Ścina on w ten sposób serpentyny drogi, którą opuściliśmy.
zdjęcia od lewej: Pomimo że szlak jest dość dobrze oznakowany w kilku momentach jest niejasny – tutaj rozwidlenia na którym należy skręcić w prawo / Zza jednym zakrętów, po około 15 minutach od startu z przystanku PKS szlak opuszcza drogę i wprowadza w zarośla, gdzie czeka nas krótkie, lecz ostre podejście / Malownicza polana obok szlaku do chatki (rejon polany Stonków)
Po kilku minutach szlak łagodnieje, wprowadzając nas w mieszany las, stopniowo pnąc się do góry. Po kolejnych kilkunastu minutach w przeważającej części łagodnego acz ciągłego podchodzenia trafiamy ponownie na leśna drogę w rejonie widocznych w dole zabudowań gospodarczych na polanie Słonków. W miejscu tym trafiamy również na żółto znakowany szlak prowadzący z Czarnego Gronia do chatki.
zdjęcia od lewej: Rozstaje przy polanie Stonków / Polana Stonków
zdjęcia od lewej: Drewniany krzyż tuż przed Chatką pod Potrójną / Tuż obok Chatki pod Potrójną
Ostatni odcinek szlaku do chatki prowadzi wspólnie z wymienionym żółtym szlakiem. Ścieżka ponownie wprowadzi nas w las, powoli się wznosząc. Kilka minut później miniemy po lewej drewniany krzyż, chwilę potem po prawej zobaczymy na drzewie strzałkę „Chatka”, a zaraz potem jej dach, widoczny pomiędzy drzewami.
zdjęcia od lewej: Widoczne ze szlaku zabudowania Chatki pod Potrójną / Chatka pod Potrójną
zdjęcie od lewej: Team przed chatką / Przed „Przełęczą pod Potrójną” / Przełęcz pod Potrójną – 757 m n.p.m. / Tablice informacyjno-edukacyjne rezerwatu „Madohora” na przełęczy
Ruszając z chatki podążamy ponownie za żółtymi znakami, kierując się na Przełęcz pod Przykrą 757 m n.p.m. Dotarcie do niej zajmie nam nie więcej niż 20 minut. Przełęcz jest słabo wyodrębniona i zalesiona. Natrafimy tam na węzeł szlaków, gdzie włączamy się w czerwony „Małopolski Szlak Papieski”, kierując się na Groń Jana Pawła II (przez Leskowiec).
Z przełęczy, poruszając się głównie lasem mieszanym, nieznacznie podchodząc, po kilku minutach docieramy do szczytu „Na Przykrej”, chwilę potem wśród rzednącego lasu, po lewej otworzy się widok na rozległą polaną, gdzie znajduję się wyciąg i ośrodek narciarski „Czarny Groń”. Z miejsca tego roztacza się malownicza panorama na okoliczne szczyty Beskidu Małego, oraz położone u jego stóp miasto Andrychów i ościenne gminy. Jako ciekawostkę można tu dodać iż jeśli jesteśmy w sytuacji awaryjnej i szybko musimy zejść z gór, podążając wzdłuż wyciągu po stoku, w około 20 minut dotrzemy do żółtego szlaku, który sprowadzi nas do wsi Rzyki Praciarki, skąd kursują regularne połączenia MZK i BUS-ów w kierunku Andrychowa.
zdjęcia po lewej i w środku: Ośrodek i wyciąg narciarski „Czarny Groń” / zdjęcie po prawej: Tuż za Przełęczą pod Potrójną, znajduję się granica rezerwatu „Madohora”
zdjęcie po lewej i w środku: Po wejściu do rezerwatu Madohora natrafimy na martwy świerkowy las / zdjęcie po prawej: Tabliczka informacyjna na szczycie Łamanej Skały 929 m n.p.m.
W miejscu tym znajdziemy się na krawędzi rezerwatu przyrody „Madahora” o czym informują odpowiednie tablice edukacyjne. Wracając na szlak rozpoczynamy krótkie, acz dość intensywne podejście. Otoczenie ulegnie zmianie, dominujące drzewa liściaste ustąpią miejsca coraz liczniejszym świerkom. Po drodze miniemy pierwsze z kilku wyłaniających się z zarośli efektownych skałek. Chwilę potem natrafimy na właściwą granicę rezerwatu, oznaczoną kolejnymi tablicami informacyjnymi. Tuż za tablicami wejdziemy w martwy świerkowy las. Szlak będzie nadal prowadził do góry, mijając częściowo zarośnięte skałki po prawej. Po pokonaniu zarośniętego szczytu, szlak sprowadzi nas na zalesione siodło. Przed nami ostatnie krótkie podejście na widoczna już Łamaną Skałę 929 m n.p.m.. Jej szczyt, w pełni zalesiony, znajduję się na częściowo wyeksponowanych skałkach.
zdjęcia od lewej: Pierwsze z wielu skałek w rejonie polany Dusica (przed Łamaną Skałą) / W pełni zalesiony szczyt „Łamanej Skały”
Z Łamanej Skały ścieżka sprowadza nas powoli w dół, ponownie też zmienia się struktura lasu, dominować na powrót zaczynają drzewa liściaste. Wkrótce miniemy też niewielką polanę otwierającą panoramę na odległą Babią Górę. Idąc dalej po kilkunastu minutach docieramy do skraju rozległej polany, która równocześnie wyznacza granicę rezerwatu Madahora. Od tej chwili szlak w znacznej mierze będzie prowadził otwartym, lub pół otwartym terenem (niskim, bądź rzadkim lasem). Polana otwiera ponownie przed nami malownicze widoki na Beskid Mały, w tym niedaleki szczyt Gancarz, a po prawej na pasmo Policy, oraz Babiej Góry. Niedługo po tym jak wkroczymy na polanę natrafimy na węzeł szlaków noszących nazwę rozstaje Anula, nazywane inaczej „Rozstaje pod Mlada Horą” 910 m n.p.m., również w tym miejscu można w razie konieczności skrócić szlak, schodząc żółtym szlakiem (tym samym który przecina się ze stokiem wyciągu ośrodka narciarskiego „Czarny Groń”) do Rzyk Praciarki.
Malownicza polna w rejonie rozstai „Anula”
zdjęcie po lewej i w środku: Rozstaje „Anula” / zdjęcie po prawej: Znajdujące się na drugim końcu polany rozstaje „Pod Smrekowicą”
Po kolejnych kilku minutach, docierając do przeciwległego końca polany natrafiamy na kolejne skrzyżowanie szlaków, zwanych „Skrzyżowanie pod Smrekowicą”, znajdującego się na wysokości 901 m n.p.m.. W miejscu tym szlak wprowadzi nas w niski, niewielki, z przewagą świerka las, by już po kolejnych kilku minutach wyprowadzić nas na kolejną polanę. Szlak będzie wił się pomiędzy niewielkimi skałkami, wprowadzając nas na efektowny punkt widokowy, w pobliżu szczytu Smrekowica 901 m n.p.m., po którego minięciu łagodnie zakręcając i opadając wprowadzi nas ponownie do lasu. Czeka nas teraz krótkie, lecz stosunkowo ostre podejście pod w pełni zalesiony szczyt „Na Beskidzie” 863 m n.p.m..
zdjęcia od lewej: Jedne z kilku skałek, tutaj w połowie drogi pomiędzy „Na Beskidzie” a „Potrójną” / Skałki z płytką jamą, przed „Potrójną”
Szlak wijąc się, w większości delikatnie opadając, wiodąc terenem o podobnej charakterystyce jak wcześniej, po kolejnych kilkunastu minutach od opuszczenia „Na Beskidzie” doprowadzi na kolejny w znacznej mierze zalesiony szczyt „Potrójna” 847 m n.p.m. Dotarcie do tego miejsca z Łamanej Skały nie powinno nam zająć więcej niż 35 – 45 minut. Po drodze miniemy skałki o ciekawej formacji, z niewielką pieczarą w podstawie.
zdjęcia od lewej: Szczyt Potrójnej / Stanowisko rosnącej przy szlaku sosny i Limby w rejonie Hali Rzyckiej (inaczej Byłej) / Sosna nietypowe drzewo dla tej części Beskidów / Hala Rzycka (inaczej Była)
Kolejny odcinek szlaku, wciąż będzie wiódł nas grzbietem pasma, prowadząc początkowo, łagodnie w dół, naste pnąc się powoli do góry, zacznie nabierać wysokości. Po drodze miniemy kilka malowniczych polan, aż dotrzemy do rosnących tutaj Sosen, gatunku dość nietypowego dla tego typu gór, jest to jednak tylko pierwsza z ciekawostek jaka przed nami, wkrótce potem natrafimy na stanowisko rosnącej w miejscy tym Limby, gatunku wysokogórskiego, w Polsce spotykanego przede wszystkim w Tatrach. Odcinek ten nosi również nazwy „Szlaku Buków”, ironicznie w tej akurat części zdominowany przede wszystkim przez wymienione Sosny, Limbę, oraz świerki. Po drodze miniemy tabliczkę z napisem informującym iż znajdujemy się na terenie „Hali Rzyckiej” otwartej częściowo z prawej strony na pasmo Babiej Góry.
zdjęcia od lewej: Podejście pod Leskowiec – tuż za widocznym lasem znajduję się szczyt / Ostatnie metry przed polaną szczytową Leskowca
Chwilę potem szlak przeprowadzi nas na lewą stronę grzbietu, z otwartą panoramą na miasto Andrychów i Beskid Mały. Czeka nas teraz dość długie podejście, przed nami do pokonania blisko 100 metrów deniwelacji pionowej. Pierwszy odcinek będzie prowadził wymienioną częściowo otwartą polaną, wprowadzi on nas w las mieszany, przeprowadzając ponownie na prawą stronę grzbietu. Drugi odcinek podejścia poprowadzi nas samym grzbietem pasma, w otwartym terenie aż do kolejnego krótkiego odcinka podążającego lasem. Wkrótce potem miniemy umieszczoną na świerku po lewej stronie szlaku tabliczkę – Leskowiec 922 m n.p.m.
zdjęcia od lewej: Szczyt Leskowca 922m n.p.m. / Team zdobywców na szczycie Leskowca / Leskowiec oferuję niezapomniane i rozległe widoki, tutaj Babia Góra
Tuż po minięciu tabliczki wejdziemy na otwartą polanę szczytową. Widok ze szczytu, szczególnie podczas pogodnych dni należy do jednych z najpiękniejszych w paśmie Beskidu Małego. Obejmuję on panoramę o promieniu przekraczającym 270 stopni, zamkniętą jedynie częściowo lasem od strony miasta Andrychowa. Spoglądając ze szczytu od wschodu zobaczymy: pasmo Lubomira i Łysicy, szczyty Beskidu Wyspowego, dalej Gorce z charakterystycznym szczytem Lubonia Wielkiego i Turbacza, Pasmo Magurskie, Pasmo Policy, widoczne za nim Tatry Wysokie, Przełęcz Krowiarki, widoczne w jej szczerbie Tatry Zachodnie, dalej dominująca w pejzażu Babia Góra, z charakterystycznym kopczykiem szczytowym Diablakiem, Mędralowa, Jaworzyna, kolejny charakterystyczny kształt Pilska, dalej pozostałe szczyty Beskidu Żywieckiego. Na pierwszym, najbliższym planie, od wschodu, zobaczy wały oporowe, znajdującego się w trakcie budowy zbiornika wodnego Świnna Poręba.
zdjęcia od lewej: Widok z Leskowca na Babią Górę i kopczyk szczytowy Diablakiem (30x zoom optyczny) / Przełęcz Krowiarki – za nimi Tatry Zachodnie
zdjęcia od lewej: Widok z Leskowca w kierunku pozostającego w budowie zbiornika wodnego Świnna Poręba / Pamiątkowy krzyż na szczycie Leskowca
Szczyt zwyczajowo nazywano dawniej „Beskid”, oraz „Hrabskie Buty”. Ta ostatnia nazwa, do niedawna zapomniana, powróciła gdy w 2004 roku Jan Zieliński odnalazł zaginione kamienne płyty pamiątkowe z wykutymi śladami stóp. Płyty te upamiętniały wejście na szczyt hrabiego Adama Potockiego i hrabianki Mery Wielkopolskiej. Strącone ze szczytu do pobliskiego lasu przez uciskanych pasterzy przeleżały tam aż do chwili ich odkrycia i przeniesienia do Schroniska pod Leskowcem. Na szczycie znajduję się również pamiątkowy krzyż, oraz ustawiony tam w 2010 roku, kamień katyński, poświęcony ofiarom zbrodni katyńskiej i katastrofy polskiego samolotu rządowego Tu-154 w Smoleńsku.
zdjęcia od lewej: Szczyt Leskowca 922m n.p.m. / Widok z szczytu Leskowca w drugim kierunku – na pasmo Beskidu Małego, z dominującym Gancarzem
zdjęcia od lewej: Panoramiczna tablica opisująca rozległe widoki ze szczytu / Zejście z Leskowca w kierunku Schroniska PTTK pod Leskowcem
Ze szczytu schodzimy za czerwonym szlakiem w kierunku oddalonego o 15 minut schroniska. Zejście początkowo prowadzące lasem, po kilku minutach wyprowadza nas na otwartą na prawą stronę przesiekę. W oddali zobaczymy wyłaniający się z ponad drzew dach schroniska. Po przejściu kolejnych kilkudziesięciu metrów, natrafimy na rozwidlenie szlaków. W miejscu tym zaczyna się czarny szlak prowadzący do Rzyk Jagódki – naszej mety. Jeśli jednak dysponujemy zapasem czasu, warto podejść do samego schroniska, oraz wspiąć się na wznoszący się za nim Groń Jana Pawła II.
zdjęcia od lewej: Początek czarnego szlaku prowadzącego z Schroniska pod Leskowcem (lub Leskowca, rozstaje znajdują się w połowie drogi pomiędzy szczytem Leskowca, a schroniskiem) do Rzyk Jagódek, jest to najszybsza i nakjkrótsza trasa jaką można się tu dostać, choć mało widokowa i wymagająca (ostre podejście) w kierunku z Jagódek na Leskowiec / Widoczne za drzewami Schronisko PTTK pod Leskowcem.
zdjęcia od lewej: Przed Schroniskiem PTTK pod Leskowcem / Zejście czarnym szlakiem do Rzyk Jagódki jest raczej mało widokowe, jednak czasem pomiędzy drzewami można dostrzec żegnające nas szczyty Beskidu Małego, tutaj Czarny Groń
Jeśli zdecydowaliśmy się na odwiedzenie wymienionych punktów, wracamy w miejsca opisanego rozwidlenia. Podążając za czarnymi znakami wchodzimy w las. Szlak szybko i intensywnie zacznie opadać w dół, charakterystyka ta będzie się utrzymywać przez cały jego czas, aż do samego końca. Po drodze tylko w nielicznych miejscach, w rzadkich przesiekach, zobaczymy żegnające nas szczyty Beskidu Małego w tym Czarnego Gronia i Potrójnej. Po około 45 minutach docieramy do pierwszych zabudowań. Tuż przed metą miniemy pamiątkową kapliczkę, z drewnianą figurką papieża Jana Pawła II, oraz zabytkowym drewnianym budynkiem dawnej kuźni, w miejscu tym podczas swych pieszych wędrówek, Jan Paweł II, siadywał odpoczywając. Mijając budynek kuźni, zakręcamy w lewo, trafiając na przystanek MZK / BUS.
zdjęcia od lewej: Pamiątkowa tablica i figurka papieża Jana Pawła II, informująca iż w miejscu tym obok zabytkowej drewnianej kuźni, papież Jan Paweł II, podczas wycieczek na Leskowiec siadywał odpoczywając / Zabytkowa drewniana kuźnia
Dostępność trasy:
Szlak dostępny przez cały rok, w każdych warunkach pogodowych, jednak należy pamiętać że w zimie może on, szczególnie od strony podejścia z Kocierz Basie, być jedynie częściowo, bądź wcale nie przetarty. Niewymagająca charakterystyka szlaku, jego długość, oraz walory przyrodnicze, sprawiają iż jest on szczególnie przyjazny dla turystyki rodzinnej, jest również możliwy do pokonania przez osoby słabiej przygotowane fizycznie.
Ostrzeżenia:
Pomimo iż szlak nie przedstawia znaczących trudności, jak w przypadku każdego innego szlaku górskiego, należy zachować ostrożność podczas załamania pogody, oraz w warunkach zimowych. Szczególnie dotyczy to ostatniego jego fragmentu – zejścia do Rzyk Jagódki gdzie po intensywnych opadach deszczu, bądź w zimie łatwo można ulec kontuzji ze względu na ostro opadający teren.
.
Przydatne Linki:
.
Ważne telefony:
- GOPR – 601 100 300
- Schronisko PTTK pod Leskowcem – 33 872 16 94 / 606 743 880
.
opis szlaku: Kocierz Basie – Chatka pod Potrójną – Łamana Skała – Smrekowica – Leskowiec – Schronisko PTTK pod Leskowcem – Rzyki Jagódki
aktualizacja: 11.05.2017 / opracowanie i zdjęcia: Sebastian Nikiel
Informacja: autor dokłada wszelkich starań aby opis danej trasy był jak najbardziej wiarygodny i szczegółowy, przy czy nie ponosi odpowiedzialności za zmiany danych zawartych w opisie, to jest dostępności punktów gastronomiczny, kolejek, typu i jakości oznakowania szlaków oraz ich przebiegu i tym podobnych, jak i skutków złej oceny własnych umiejętności i przygotowania fizycznego, oraz zmian charakterystyki szlaku ze względu na panujące warunki pogodowe.
Informacje prawne: cytaty i informacje o opisywanych obiektach, lub miejscach, wykorzystano w opracowaniu zgodnie z art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jako ograniczenie majątkowych praw autorskich na rzecz dozwolonego użytku, zgodnie z nowelizacją rzeczowej ustawy z 2015 roku, wyłącznie w celu prezentacji i szerszego omówienia poruszanych wątków, pozostających w związku z jego głównym tematem.
Prawa autorskie – można wykorzystywać nieodpłatnie wyłącznie w zastosowaniach niekomercyjnych, oraz z uznaniem i zachowaniem autorstwa, zgodnie z licencją Creative Common 3.0 – www.creativecommons.org / Copyright – can be obtained in a non-commercial manner and with the recognition and behavior made, in accordance with the license under the Creative Common 3.0 license – www.creativecommons.org